Mitsuki

Mitsuki en ik liepen de kamer uit. "Ne, ben je verliefd op Takuto?" vroeg ze ineens. "We zijn gewoon beste vrienden" mompelde ik. "Hi Hiki-pi" zei ik toonloos. ''Gewoon vrienden dus?" ik knikte en zag dat Hikari even naar me keek. "Yokata" hoorde ik Mitsuki zacht en opgelucht zeggen. "Ben jij wel op hem verliefd dan?" vroeg ik. Ik keek om en zag dat ze helemaal rood was geworden. Dat was overduidelijk ja dus. "Waar staan je koffers?" vroeg ik. "Bij de deur" mompelde Mitsuki wiens wangen nogsteeds rood waren. Ik liep naar de deur en pakte twee koffers op. Mitsuki pakte de rugzak waar een foto uitviel. Ik keek erop. Het was een foto van haar met een konijn met vleugels en een kat. Die kwam me bekend voor. Takuto! Ze keken alledrie heel erg vrolijk. Een steek van jaloezie zorgde ervoor dat ik wegkeek. Mitsuki raapte de foto snel op. "De kamer is hier heel dicht bij" zei ik. Ik liep de gang in, nam de eerste afslag rechts en pakte de 5de deur links. "Nou, hier is het" zei ik. Ik opende de deur, liep naar binnen en zette de koffers neer. Haar kamer was duidelijk groter dan mijne. Mitsuki liep naar het nachtkastje en zette de foto naast haar bed. "Moet ik verder nog helpen?" vroeg ik. Mitsuki schudde haar hoofd. "Ik pak straks wel uit, Sawako vroeg of ik wilde helpen met de afwas" zei ze. Hè, ik was toch aan de beurt, dacht ik. Nouja, ik vond het helemaal niet erg om niet af te hoeven wassen. Arigatou Sawako-pu. "Kun je de weg zelf terug vinden?" vroeg ik. Mitsuki knikte. Ik liep haar kamer uit en ging die van mezelf in. Geez.. Waarom vond ze hem nou leuk. Het leven is niet eerlijk. Met mijn vingers omklemde ik mijn parelhouder die aan mijn ketting hing. Ik keek door het raam naar buiten. Ik zag een heldere, donkerblauw gekleurde hemel. Handig klom ik uit mijn raam en liet ik me zachtjes op de grond vallen. Ik liep een redelijk stuk de tuin in en bleef staan. "Uwau" zei ik verwonderd. Ik sloeg mijn handen ineen, sloot mijn ogen en begon zachtjes te zingen. "Doushite doushite, suki nan darou? Konna ni, namida afuretaru..." Het begon zachtjes te waaien en ik voelde me goed. "Ano koro wa ushinamono ga o tsukite, nani mo utaenakatta. Sukoshi hanareta basho, soko ga watashi no ibasho data..."

Een snelle vertaling van het liedje, ik ontdek nu hoe toepasselijk het is xD Misschien ga ik het wel inzingen :D Ik zet het er in het Engels op want Nederlands is lelijk!
Why o why do I love you so much? My tears overflow this much...
Back in that time, there was so much to lose that I couldn't sing anything. A place just a little ways away, that was where I was...
Het liedje is Myself, van Fullmoon wo Sagashite ^^