Mitsuki

Prachtig! -Ligt helemaal dubbel-
Dat is nou de kunst van het RPG'en. Ik lig zó vaak dubbel om die acties.

"Eehhh?!" Takuto keek ongelovig naar Kazeyhaya. Sawako knikte bevestigend. "Mooh.. Wat nu weer" mompelde Takuto zacht. Zijn ogen gingen weer richting mij. Ik merkte niets en zat vast in mijn eigen gedachtes. "Is het niet gevaarlijk als iemand zo lang buiten westen blijft?" begon Sawako. Kazehaya knikte. Sawako raakte nog meer in paniek en kneep hard in mijn hand. "Shimatte" zei Takuto. Ik hoorde stemmen om me heen, ze klonken bekend, maar ik kon ze niet thuis brengen en ik kon ze niet verstaan. Mijn hoofd bonkte. Ik had het gevoel dat ik elk moment over moest geven. Boem, ik was onderwater. Ik had geen staart en spartelde wild met mijn benen. Het lukte me niet om boven water te komen. Mijn longen verkrampte. Mijn ademhaling werd zwaarder. Nene kwam langslopen en keek verbaasd de kamer in. "Ara ara, nande?" vroeg ze rustig. Sawako stond op en pakte met waterige oogjes Nene's handen vast. "Mitsuki gaat dood" zei ze. Nene's gezicht vertrok. "Dat is niet waar" zei Takuto. "Oi, Mitsuki" Hij zwaaide voor mijn gezicht. Nene liep naar de bank toe en ging op haar knieën zitten. Sawako stond achter haar te kijken. "Hikari-chan, haal eens een glas water" zei Nene nogsteeds rustig. Hikari knikte en liep weg. Ik hoorde nogsteeds de stemmen en begon harder te zwemmen. Proestend kwam ik boven. Boem, ik stond ineens in een paleis onderwater. Nu had ik wel mijn eigen staart. Dit paleis herkende ik niet. Het had zwarte tinten. Ik zwom naar een grote schelp waarin een kleine mermaid lag. Haar haren waren gitzwart en ze droeg een zilver kroontje. Haar ogen waren ook zwart en ze schenen vrolijk. Haar kleine zwarte staart en grijze schelpentopje leken wat licht uit te stralen. Het meisje opende haar ogen. "Mitsuki, je kunt het" zei het meisje. Hoe kende ze mijn naam? Wie was ze? Met een schok kwam ik bij en opende ik mijn ogen. Ik schrok van de gezichten boven me.