Yamiko

Met mijn handen in mijn zakken slenter ik door de gangen van de villa. Ik ken de weg nog niet eens in mijn eigen huis. Moeizaam duw ik de zwre eigenhouten deur open die uitkomt op de binnenplaats. Langzaam loop ik het bordes op. De zon schijnt op het gazon en de vijver glinstert. In gedachten verzonken loop ik het bordes af, maar ineens komt er een blauwe gedaante de hoek om rennen en knalt vol tegen me op. Ik verlies mijn evenwicht en val achterover. Met een doffe dreun knal ik met mijn achterhoofd op het harde leisteen. De blauwe gedaante komt overeind. "Gomenasai!" roept een vriendelijke stem. "Daijoubu?" Met moeite kom ik overeind. Met gesloten ogen wrijf ik over mijn achterhoofd. "Daijoubu ja nai!" roep ik fel. "Kijk eens uit waar je loopt man!" Ik open mijn ogen. Een lange jongen met blauw haar kijkt me bezorgd aan. "Hontoni gomen." zegt hij beschaamd, en hij steekt zijn hand uit. Aarzelend pak ik zijn hand, die verrassend warm aanvoelt. Hij trekt me overeind en laat mijn had los. Meteen zie ik zwarte vlekken voor mijn ogen. Ik wankel even. De jongen grijpt mijn pols. "Gaat het wel?" vraagt hij op dezelfde bezorgde toon. Om de één of andere reden irriteert het me. "Ja hoor." zeg ik nors. "Beetje duizelig." Ik trek mijn arm los en wil weer doorlopen. "Moet je niet even gaan liggen?" roept de jongen nog." "Nee!" roep ik fel. "Laat me met rust. Het gaat prima." De jongen slaat zijn ogen neer. "Kimi wa Kari-chan no onee-chan desshou?" Ik draai me om. "Ehm.. Ja. Dat klopt." "Ik ben Kaito! hajimemashite, Tamura-san!" Hij glimlacht. Even voel ik mijn wangen gloeien. Snel kijk ik de andere kant op. "Zeg maar Yamiko." Kaito knikt. "Ik moet ervandoor, bandrepetitie." zegt hij opgewekt. "Mata ne!" Hij draait zich om en rent naar de deur. Zwijgend kijk ik hem na. Mijn hoofd bonkt. Wat een sukkel. Als hij uit het zicht verdwenen is draai ik me om en loop het gazon op. Met een zucht laat ik me in het gras zakken. Ineens voel ik iets bewegen in mijn schoudertas. Ik doe de klep open en er komt een piepklein wezentje uit. "Dat was zenzen kawaii ja nai!" roept Mayu verontwaardigd.