Hikari

Haruhi klapte in haar handen. "Dat was het voor vandaag, otsukaresama desu ka!" riep ze voldaan en ze gooide de deaur open. Ik rekte me uit en keek hoe Shin zijn bas in zijn gitaarcover deed en Ikuto zijn viool opbergde. Mitsuki wierp nog steeds regelmatig ongemakkelijke blikken op de deur. "Takuto heeft het meeste gemist." mompelde ze beteutert. "Hij blijft wel lang weg." stemde ik in. Op dat moment vloog de deur open. Mitsuki veerde overeind. "Takuto?" Ze ging teleurgesteld weer zitten. In de deuropening stond onee-chan, vergezeld door een knappe, blonde jongen. Onee-chan keek de kamer rond, tot haar blik op mij bleef rusten. Ze liep recht op me af met de jongen op haar hielen. "Hikari." zei ze toonloos. "Woont hier een Hitachiin Hakaru?" "Eh... ja. Hikaru-kun. Nande?" De blonde jongen zakte door zijn knieën, pakte mijn hand en kuste hem. Waarna hij me vol bewondering aankeek en zei. "Imouto-sama, je bent al net zo mooi als je zus. Mag ik vragen met welke naam je gezegend bent?" Ik wierp een verbijsterde blik op onee-chan, die onverschillig haar schouders ophaalde. "Eh... Hikari desu." stamelde ik, de blonde jongen kwam overeind. "Hikari. Een perfecte naam voor een prinses, oogverblindend als het licht. Mijn naam is Souh Tamaki, en ik kom voor Hikaru. Mag ik de eer door Hikari-sama naar zijn vertrekken te worden begeleid?" Ik voelde mijn wangen gloeiden. Verward keek ik om me heen. Haruhi stond vermaakt naar ons te kijken, en Ikuto keek staarde Tamaki met opgetrokken wenkbrauwen aan. "Ano... Betsu ni ii kedo..." mompelde ik onzeker. Vanuit mijn ooghoek zag ik Haruhi seinen dat ik met hem mee moest gaan. "Oké dan, we zijn hier toch net klaar. Eh... volg mij maar."