Yamiko

Ik keek naar Takuto's gemaakte nonchalante houding en schoot in de lach. "Ja, er valt hier ook zoveel rond te kijken... Tounikaku, het is bijna etenstijd, ga je mee naar de eetzaal?" Takuto keek me woest aan. "Dan niet." Ik haalde mijn schouders op en begon richting de eetzaal te lopen. Tot mijn vermaak merkte ik dat Takuto me vanaf een afstandje aarzelend volgde. "Het is niet alsof ik zelf de weg niet weet hoor." blafte hij toen ik even over mijn schouder keek. "Ik moet gewoon dezelfde kant op." "Uiteraard." speelde ik mee. "Er is immers maar één eetzal." Takuto snoof. Van mijn rechterkant klonk een omgewekte stem. "Yami-chan!" Ik schrok een beetje. Vanaf de gang aan de zijkant kwan een lang jongen met lichtblauw, omhoogstaand aangelopen. Hij liep met zijn handen in zijn zakken en grijnsde naar me. "Ah, Shin!" zei ik opgewekt en ik stak mijn hand op. Shin was één van de weinigen in dit huis (van de mensen die ik kenden) waar ik het goed mee kon vinden. Wat raar was, aangezien Shin juist heel opgewekt was, zoals Hikari, maar aan de andere kant had hij ook dat rebelse wat ik had. Eigenlijk was het een mannelijke kruising tussen mij en Hikari, en daarnaast voelden we ons waarschijnlijk een beetje verbonden in verband met onze families. Shin kwam naast me lopen en haakte zijn arm door de mijne heen. "Ook op weg naar de eetzaal?" Ik rolde met mijn ogen. "Nee, naar de badkamer nou goed." Shin lachte ondeugend en legde zijn vinger tegen zijn lip. "Oeh spannend, mag ik mee?" "Shin!" Ik schoot in de lach en gaf hem een tik op zijn hoofd. Achter ons kuchte Takuto sarcastisch.