Mitsuki

Ik begon nieuwsgierig te worden naar waar Takuto bleef. 'Ganbaré yo' zei ik snel en zacht tegen Hikari en ik sneakte de zaal uit. Ik kneep mijn ogen dicht tegen het felle wit van Tsubasa. Die kwam net haar kamer uitlopen. 'Ohayo' zei ik en ik liep langs haar heen. Konata keek me na.
Bij de deur stonden Takuto en Mitsuki, nogsteeds. Takuto kon geen woord uitbrengen van verbazing en Mitsuki stond er maar te glimlachen. Ik zag Takuto's rug en mijn gezicht klaarde al op. Ik was nog maar een paar passen van ze verwijderd toen Mitsuki iets deed. Ze slaakte een of ander geluidje en gaf Takuto een kus. Ik werd lijkbleek en bleef stokstijf staan. Dat kon niet. Het was gewoon niet eerlijk. Ik wist dat Mitsuki Takuto kende.. maar zo. Ik besefte dat ik gezien kon worden als ik zo bleef staan dus ik draaide me om en rende weg. Mijn ogen vulde zich met tranen. 'M-mitsuki-chii?' zei Tsubasa toen ik langs haar heen stormde. Ik negeerde haar volkomen en rende verder. Ineens greep er een hand mijn arm vast en werd ik een kamer ingetrokken. Ik keek recht in de bruine ogen van Juliet. Ik knipperde mijn tranen weg. 'Nanni?' vroeg Juliet. 'Nandemonaide' bromde ik. Mijn dag was verpest. Waarom had ik die stomme Mitsuki ook uitgenodigt. Waarom hadden we überhaubt dezelfde naam?!