Mitsuki

Takuto was het zat. Hij sloeg hard met zijn vuist op tafel. "Waar heb jij in godsnaam last van" riep hij boos. Iedereen werd stil. Ik werd bleekjes en probeerde weg te kijken maar het lukte me niet. Takuto's blauwe ogen keken scherp in de mijne. Mijn onderlip begon te trillen. Ik kon geen woorden uitbrengen. Hij moest eens weten hoe ongelukkig ik me voelde. Boos keek ik naar Mitsuki die er niets van begreep. Takuto keek van Mitsuki naar Mitsuki. Ineens begreep hij het en verstarde zijn blik. Ze had het gezien! Hij keek naar zijn bord en zei niets meer. Ik legde mijn handen op mijn knieën en keek naar beneden.