Yuuji

Na het eten kwam er een meisje met halflang bruin haar met een oranje lint erin naar me toe komen. "Mochizuki." zei ze zakelijk. "Ik heb gehoord dat je ook zingt?" Ik knikte langzaam. "Hoezo?" Het meisje stak haar hand uit. "Suzumiya Haruhi. Ik ben de leider van de band." Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Band?" Suzumiya knikte kortaf. "Het zit hier vol met muzikale mensen, dus we hebben een soort hele grote band opgericht. Als je wil kun je er bij. Er komt wel een live aan, dus of je daar aan mee kan doen weet ik niet. Dat hangt ervanaf hoe goed je bent." Ik knikte. "Oké, lijkt me leuk. Ik doe mee!" Suzumiya grijnsde triomfantelijk. "Vanmiddag om half 3 repetitie. Dan mag je laten zien wat je in huis hebt." Ik stak mijn duim op en Suzumiya liep verder om de andere muzikanten aan de repetitie herinneren. Ik zag haar onder andere een groot deel van de zwemmers van vanmorgen langs gaan. Miyako en de tweeling, Ritsu, Mio, Azusa, en ook Shin, die naast Hikari zat. Ik grijnsde onnozel. Dat moest een behoorlijk grote band zijn.

Jiro

Oké, ik gaf het toe. Dat van net was een hele stomme actie geweest. Ik kon me weer eens niet inhouden. Mijn blik gleed naar Miyako die tegen Mio praatte. Ritsu liep naast me. Zij keek ook naar Mio en Miyako. Uiteindelijk liepen we allemaal naar onze eigen kamers om ons om te kleden.

Ik zat als eerste in de eetzaal. Wat was het hier groot. De eerst volgende die binnenkwam was Himeno. Ik nam haar eens goed op. Ze droeg schoenen met hoge zolen, haar zwarte panty zat vol gaten en ladders en haar spijkerrokje was korter dan het gemiddelde meisje zou durven dragen. Ook droeg ze een kort roze met zwart gestreept shirtje waardoor zowat haar hele, dunne, buik te zien was. Om haar hals hing een ketting waaraan een hand hing die zijn middelvinger opstak. Ik grinnikte. Wat een vreemde vertoning. Himeno ging niet bij me in de buurt zitten. Ondertussen stroomde de zaal steeds voller. Mijn blik werd weer naar de deur getrokken toen ik haar stem hoorde. Miyako kwam binnen. Ze liep arm in arm met een jongen met een staartje. Achter haar liepen Hikari en Yamiko. Ze gingen in mijn buurt zitten en ik hoorde dingen als "Fijn dat het opgelost is" "Weer beste vrienden" Ikzelf zat tussen best wat schattige meisjes. Ze hadden zich al voorgesteld. Misuzu, Amu, Yuuki en Miku. Ik was benieuwd wat we te eten kregen.

Sorry.. Kort stukje. -w- Maar we kunnen zo weer vooruit, right?

Yamiko

Ietwat beschaamd keek ik naar Jiro die voor me op de grond zat. "Hontoni gomen!" zei ik opnieuw. Ik keek de andere kant op. "Mou ii." mompelde ik ongeduldig. "Honto?" Jiro vloog overeind en boog zich over me heen. Ik schoot in de lach. Ik kon ook niet boos blijven. "Yosh yosh." zei ik zachtjes terwijl ik hem op zijn hoofd klopte. Hij had iets weg van een kwispelende puppy. Ik zag Hikari opgelucht haar handen ineen slaan. "Nou, nu is de patient wel genezen hoor." zei ik gegeneerd. Ik duwde Jiro aan de kant en kwam overeind. Ik stond op het punt om weer in het zwembad te duiken toen er een hard rommelend geluid uit mijn maag klonk. Hikari proestte het uit. "Heb je honger, onee-chan?" Ik lachte onhandig. "Maa ne." Chiharu graaide in het tasje dat ze bij zich had en viste er een glanzend goudkleurig zakhorlogen uit. "Het is ook bijna etenstijd." zei ze droog. Mio knikte. "Dan gaan we ons omkleden en zien we elkaar weer in de eetzaal?" De rest stemde in. Ik sloeg een handoek om me heen en volgde Hikari naar onze kamer.

Miyako

Ik kwam net boven toen ik het zag gebeuren. "YAMIKO!" riep ik geschrokken. Alles leek ineens in vertraging te gaan. Ik zwom richting de rand, net zoals Mio. Hikari stond over de reling gebogen en schreeuwde iets. Er was een soort van gele flits en Yamiko belande in de armen van Takumi. Yamiko haalde paniekerig adem en had haar ogen dichtgeknepen. Ik klom uit het zwembad. Takumi legde Yamiko neer en ging weer weg. Boos keek in naar de glijbaaningang waar Jiro stond. "Ben je nu helemaal gek geworden!" riep ik boos. "Yami-chii! Daijoubu?" vroeg ik bezorgd. Hikari klauterde van het trapje af en vloog haar zus om de hals. Jiro kwam schuldig achter haar aan. Ik wilde net beginnen aan een hele preek over hoe stom hij wel niet bezig was, toen Mio haar hand op mijn schouder legde en gebaarde dat ik me in moest houden. "Mooh" ik stampte boos met een voet op de grond. Ritsu kwam ook aanlopen, greep Jiro bij zijn oor en trok hem weg. Mio ging erachteraan. Ik ging gehurkt bij Yamiko zitten. Ze had weer wat kleur terug en praatte zachtjes met Hikari. Samen hesen we haar overeind en brachten we haar naar één van de ligstoelen. Himeno was al opgestaan en had er een handdoek neergelegd. Yamiko zat rechtovereind. Jiro kwam weer aanlopen met een rood hoofd, ging recht voor de stoel staan en ging toen op zijn knieën zitten. Hij boog zo diep dat zijn neus de grond raakte. "Hontoni gomennasai!" zei hij hard. Ik zag dat zelfs zijn oren rood waren. "En?" vroeg Ritsu die naast hem stond. Ze tikte met haar voet op de grond. "Ik heb er heel veel spijt van! Ik zal het nooooooit meer doen!" zei Jiro. Ik kon merken dat hij het meende.

Yamiko

Hikari en ik grepen een drankje en sloegen het achterover. Vanuit mijn ooghoek zag ik Mio en Miyako samen de trap naar de glijbaan opklimmen. Ze leken niet door te hebben dat Jiro ze achterna liep. Ik zuchtte. Hij gedroeg zich wel een beetje plakkerig. Ik greep Hikari's hand. "Kom, wij gaan ook van de glijbaan!" Hikari liep verbaasd achter me aan. "Eh... Oké." Ze keek achterom naar Shin, die zijn schouders ophaalde. Bovenaan de glijbaan troffen we aan wat ik al verwachtte; Jiro wilde met Mio en Miyako mee van de glijbaan af. "Jiro-kun, je zult je wel aan de regels moeten houden hier. Niet meer dan twee tegelijk." Jiro trok een wenkbrauw op. "Ben jij de baas hier ofzo?" Ik fronsde. Die jongen irriteerde me. "Als jij me zo wilt zien. Dit gaat om veiligheid." Jiro knikte langzaam. "Jammer Mio-chan, dan moet jij maar alleen gaan." Hij pakte Miyako's hand en wilde op de glijbaan gaan zitten. Mio keek beteuterd. "Misschien moet jij maar alleen gaan Jiro-kun." Jiro vernauwde zijn ogen. "Waar bemoei jij je eigenlijk mee? Heb je niks beters te doen dan mij de les lezen." Hij pakte Miyako bij haar schouders en zette haar op de glijbaan. Miyako protesteerde zwakjes. Ik klemde mijn kaken op elkaar. Nu ging hij te ver. Ik pakte hem bij zijn staartje en trok hem naar me toe. "Onee-chan!" piepte Hikari geschokt. Jiro sloeg vloekend mijn hand weg. "Wat is jouw probleem?!" riep hij beledigd. Ik negeerde hem en pakte Mio's arm. Ik duwde haar zachtjes naar Miyako die nog steeds op de glijbaan zat. "Glijden jullie." commandeerde ik. Mio knikte en zette zich af. Jiro was nog niet tevreden en draaide me naar hem toe. "Ik vroeg je wat?" Ik zuchtte. "Moet dit nou? Je ziet toch dat die meiden met z'n tweeën van de glijbaan wilde?" Jiro keek de andere kant op. "Dan nog zijn het jouw zaken niet." Ik haalde diep adem. Ik begon me behoorlijk aan die kerel de irriteren. Hikari keek benauwd van mij naar Jiro en weer terug. "Geen van die meiden zei dat ze mij niet mee wilde hebben hoor." ging Jiro door. Ik rolde met mijn ogen. "Wel eens van lichaamstaal gehoord?" Jiro kreeg een kleur. Hij leek even verward en gaf me een harde duw. Ik werd nu echt kwaad en duwde hem terug. "Voorzichtig!" riep Hikari paniekerig. Jiro luisterde me niet en gaf me nog een duw, waardoor ik tegen de reling aankwam. Hikari gilde. De reling was laag en de grond was glad. Ik gleed uit en viel eroverheen. Beneden schreeuwde wat mensen.

Dan mag jij nu bedenken of ze in het zwembad valt of op de grond, met alle gevolgen van dien. ;) Oh, de vele gevaren van onschuldige zwembadscenes.

Miyako

Ik hing met Mio aan de rand van het zwembad en bekeek de bikini van Chiharu. Het zag er erg cool uit. "Miyako! Vangen!" riep Ritsu. Ik draaide me om en zag iets geels op mijn hoofd afvliegen. Niet zo heel erg veel later knalde het vol in mijn gezicht. "Ritsu!" schreeuwde ik boos. Mijn gezicht deed pijn en er zat een grote, rode vlek op. Ik trappelde wild met mijn voeten zodat ik niet naar beneden zou zakken. Ritsu en Jiro lagen dubbel. "Hmpf" ik greep de gele bal vast, gooide hem omhoog en knalde hem hard in Jiro's richting. Hij ving hem simpel met één hand op. Daarna gooide hij hem door naar Ritsu die er mee weg zwom. Jiro kwam mijn kant op en kwam naast me hangen. Geez.. Wat was die kerel irritant. Ik keek even vanuit mijn ooghoeken naar hem. Hij leek super veel op Ritsu. Nu had hij zijn haren in een klein sprietstaartje op zijn hoofd. Ik grinnikte. Hij keek me vragend aan. "Ne, Miyako, ga je mee van de glijbaan?" vroeg Hikari die nu gehurkt voor me stond. Achter haar zag ik Shin aan hints doen. Ik begreep het en schoof onopvallend naar links. "Hikari! Schrik niet!" riep Shin ineens en hij duwde Hikari zo het zwembad in. Hikari slaakte een gilletje van schrik. Mio en ik lachte. Shin sprong er zelf achteraan. Hikari kwam happend naar adem boven. Ze keek even rond waar Shin was. Himeno zat op een grote ligstoel en Azusa keek in onze richting. Ik keek naar de tafels die ineens gevuld waren met verfrissende drankjes en kleine snack gevalletjes. Aan de manier waarop alles was neergezet was te zien dat het door Mugi was gedaan. Ik klom uit het zwembad en ging aan de rand zitten. Mio deed dat ook. "Zullen we dan van de glijbaan gaan?" vroeg ze met een glimlach. Ik knikte en ging staan. Met zijn tweetjes liepen we naar de glijbaan en klauterde we de trap op.

Yamiko

Ik tikte ongeduldig met mijn slipper op de grond. "Mooh, Hikari, kun je niet een beetje opschieten? Zo missen we alle lol." "Datte..." piepte Hikari vanuit de badkamer. Ik zuchtte. "Heb je hem al aan?" vroeg ik ongeduldig. Even bleef het stil. "Hai dakedo." Ik deed de deur open en slikte even. Hikari stond zichzelf te bestuderen in de spiegel. Ze zag er geweldig uit. Ze droeg haar lichtblauwe bikini die op sommige plaatsen bedrukt was met gedetailleerde witte rozen. Haar lange haar hing in een losse vlecht over haar schouder. "Wat zeur je nou!" riep ik geïrriteerd en ik ging naast haar staan. Gefascineerd staarde ik naar onze spiegelbeelden. Onze gezichten waren identiek, maar met mijn legergroene bikinitopje en de zwartwitte jongenszwembroek op mijn magere heupen kwam ik niet eens in de buurt van Hikari's schoonheid en elegantie. Hikari kneep in een stuk huid op haar buik. "Maar vind je niet dat ik dik lijk?" Ze keek beteuterd naar haar spiegelbeeld. Mijn mond viel open. "WAT?! Dik? Jij?" Hikari draaide zich om en bekeek haar billen in de spiegen. "Maar kijk al dat vet dan." Ik zette vermoeid mijn hand tegen mijn voorhoofd. "Hikari, dat heet HUID." "Maar onee-chan is veel slanker en mooier." zei ze met een pruillipje. "Oké, genoeg. Meekomen jij." Ik pakte Hikari bij haar pols en sleepte haar de kamer uit.

"Dat duurde lang." lachte Miyako toen we bij het zwembad aankwamen. Ik rolde met mijn ogen. "Ja, Hikari moest zichzelf eerst even een minderwaardigheidscomplex aanpraten. "Minderwaardigheidscomplex?" vroeg Shin, die net uit het water kwam. Hij droeg een donkerrode zwembroek en had een handdoek over zijn hoofd en deed een poging zijn lichtblauwe haren droog te wringen. Toen zijn blik op Hikari viel was hij even stil. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen en herstelde zich toen. "Yami-chan staat ons weer niet toe haar billen te zien." zei hij gemaakt-teleurgesteld, terwijl hij naar mijn zwembroek gebaarde. Hikari zei niks. Ze staarde met een rood hoofd naar Shin's fraaigevormde bovenlichaam. Ik schoot in de lach. "Jammer Shin, deze keer zul je je tevreden moeten stellen met die van mijn lieftallige zusje. "EH?!" riep Hikari geschokt. Haar hoofd werd zo mogelijk nog roder. De kleur kwam akelig dicht in de beurt van die van Shin's zwembroek. "Zijn we de laatsten?" vroeg ik aan Miyako om de stilte te verbreken. Miyako schudde haar hoofd. Chiharu is er ook nog niet.

"Omataseshimashita!" klonk er ineens achter ons. Miyako lachte. "Oh, nu wel." Toen we ons omdraaiden stond Chiharu voor onze neus. Ze droeg een lichtgroene bikini die met donkerhouten ringen bij elkaar werd gehouden. Zowel op het topje als op het broekje waren leren veters met donkerhouten kralen gestikt. Haar paarse krullen had ze in een knotje gefrommeld en aan de zijkant van haar hoofd zat een lichtblauwe bloem in haar haar gespeld. Over haar broekje droeg ze een lichtblauwe pareo, in dezelfde kleur als de bloem. Hikari was meteen afgeleid van Shin en rende naar Chiharu toe. "Aah! Chiharu-chan kawaii!" kraaide ze enthousiast. "Hoe kom je aan die bikini?" Chiharu glimlachte. Ik heb hem met zilveren ringen op de markt gekocht, maar ik vond hem zo kaal, dus ik heb de ringen vervangen en hem een beetje gepimpt." zei ze luchtig terwijl ze aan één van de kraaltjes plukte.

Miyako

Mio en ik lieten onszelf tegelijk achterover op het gras vallen waardoor onze hoofden tegen elkaar aanknalde. Lachend wreef ik over mijn hoofd. "Jullie vallen vandaag wel vaak tegen elkaar aan he!" hoorde ik iemand zeggen. "Ah, Yamiko!" zei Hikari. Mio en ik waren nog aan het lachen. "Mooh, Mio-sempai, Miyako-chan" zei Azusa die haar hoofd schudde. "Zullen we zo gaan zwemmen" zei Nobu. Ik stopte abrubt met lachen. "Als het uitkomt natuurlijk" zei hij daarna. "Ik heb toch geen bikini" zei Himeno. "Ik heb er nog wel een over, ik denk dat die je wel past" zei Azusa. Ik ging overeind zitten. Zwemmen. Als ik nou mijn ketting afdeed en goed weglegde ging het. "We gaan dus zwemmen?" vroeg Nobu ter bevestiging. Er werd geknikt. "JIROOO!" riep iemand vrolijk. Ritsu kwam aanrennen en vloog haar neef om de hals. Lachend liet ze hem weer los. "Ga je mee zwemmen?" vroeg Jiro. Ritsu haalde haar schouders op en keek naar Mio. Die knikte. "Oké!" zo'n kwartier later stonden we allemaal bij het zwembad. Mio droeg haar zwarte bikini en had haar haren samengedaan in een soort knot. Ze zag er erg volwassen uit. Ik keek naar Himeno. Ze droeg een roze bikini die totaal niet bij haar paste en Azusa droeg een blauwe met een rokje over het broekje. Na heel lang aandringen had Mio haar zover gekregen haar roze badpak weg te doen. Ikzelf droeg een rood broekje met een wit lint touw geval en witte strikjes aan de zijkant. Mijn topje was rood met een wit strikje in het midden. Mijn parelketting lag in een doosje dat ik in drie andere doosjes had gestopt die weer in mijn kist met cosplayspullen lagen. Ik was nog nooit hier weesten zwemmen. Ik had namelijk nooit geweten dat het ging als ik mijn parelketting afdeed. Ritsu kwam in haar geel met oranje gestreepte bikini aanrennen. Ze had een grote duikbril op en sprong het water in. "Bommetje!" riep Jiro die het water insprong. Hij had een witte zwembroek aan met gekleurde blokjes. Door zijn bommetje werden Mio en ik helemaal nat. Zuur keek ik hem aan. Hij lachtte alleen maar. Ik keek even rond, alleen Hikari, Yamiko, Chihari en Shin waren er nog niet. Nobu sprong het water in, weer een golf water over me heen. "Mooh!" riep ik gefrustreerd. Ik pakte Mio bij haar pols en sprong het water in. Mio riep wat dingen van de schrik. Ik was gewend nu een staart te hebben en van onwennigheid zonk ik even na de bodem. Snel realiseerde ik me dat ik moest zwemmen en kwam ik weer boven.

Geen idee of je van zwembadscene's houd, maar ik vind ze gezellig en leuk x3

Edit: Sorry van de inbraak, maar ik moest Chiharu er even bij zetten, want die wil ik natuurlijk ook in swimming gear beschrijven. ;) En ja hoor, zwembadscènes zijn prima. ^^

Yamiko

Ik liep doelloos door de gangen toen ik Nagihiko tegen kwam. "Ah, Tamura-san." zei hij opgewekt. "Heb je de nieuwe bewoners al gezien?" Ik trok een wenkbrauw op. "Nieuwe bewoners?" Nagihiko knikte enthousiast. "Er zijn 4 nieuwe mensen.Twee jongens en twee meisjes. Ze zitten in de tuin bij het zwembad met Hikari-tachi." Ik knikte langzaam. "Ah oké, ik ga wel even kijken." Ik sloeg de hoek om naar de buitendeur en knalde bijna tegen Shin op. "Ah! Yami-chan!" zei hij opgewekt. "Weet jij waar Hikari is?" Ik zuchtte. "In de tuin met de nieuwe bewoners." Shin trok een wenkbrauw op. "Nieuwe bewoners?" Ik schoot in de lach en pakte Shin's arm. "Loop maar mee, ik was net onderweg."

Miyako

Ik keek naar Mio. Ik vergat steeds dat ze al 18 was. En Azusa 17. Himeno was ook een vreemd geval. 14. Ik geloofde er niets van, ze was vast 17 ofzo. Ik lachtte om Yuuji's opmerking. Mijn blik ging naar Himeno terug. Uit haar broekzak haalde ze een sigarettenpakje en een aansteker. Mijn ogen werden groot. Ze bracht een sigaret naar haar mond en stak die aan. "Eh! Himeno-chan!" Ik noemde haar nu al bij haar naam, als ze dat maar goed vond. "Nani?" ze keek onverschillig op en nam een trekje van haar sigaret. Ik leek even versteend. "Je mag nog niet roken, je bent toch veel te jong!" zei ik. Oh help, wat klonk ik moederlijk. Himeno haalde haar schouders op. "Het zijn mijn longen, ik mag ze zelf verknallen" zei ze droog. Ik zuchtte, fijne instelling had ze. Ik keek de groep rond. Ik werd afgeleid door Jiro's prikkende ogen. Ik glimlachte terug. Hij was best eng, opdringerig enzo. Jiro glimlachte ook en kreeg rode wangen. Iehl. Weer belandde ik op Himeno. Ik vond haar best interessant. "Ne, Himeno-chan, speel je een instrument?" vroeg ik. Himeno knikte. "Ik heb dwangmatig Viool en Piano geleerd" zei ze. "Cool!" zei ik. Ik hield van viool. "Kiriya-chan, bespeel jij een instrument?" vroeg Jiro er doorheen, net toen ik mijn mond opentrok om meer dingen aan Himeno te vragen. Ik was even verward. "Ik speel akoestisch en electrisch gitaar en Mio leert me nu linkshandig bass te spelen!" zei ik toen. "En je zingt" zei Azusa die me aanstootte. "Dat ook ja" zei ik er zachtjes achteraan. "Gaaf!" zei Jiro. Weer glimlachte ik. Wat moest die gast van me?

Chiharu

Ik plofte in het gras neer naast Hikari en pakte een glas ramune van het dienblad. Ik keek om me heen. Een hele groep mensen die ik niet kende. "Zullen we even een voorstelrondje doen?" stelde Azusa voor. Hikari knikte en wees op haar borst. "Ik ben Tamura Hikari, 16 jaar. Moet ik ook iets over mezelf beginnen?" Een meisje met een glanzende bruine krullen schoot in de lach. "Laten we eerst maar beginnen met namen en leeftijd." Hikari bloosde. "Ha-hai." ze knikte naar mij, om aan te geven dat ik aan de beurt was. Ik boog ietsjes naar voren. "Matou Chiharu desu. Ik ben 17." Aan de andere kant zat een meisje met lang zwart haar. "Akiyama Mio. 18 jaar oud." Ze keek even snel naar het meisje met de krullen, die naast haar zat. "Ah... Eh... Kiriya Miyako. 16." zei ze blozend. Ik glimlachte. Zo schattig! "Nakano Azusa. Ik ben ook 17." zei Azusa, die naast Miyako was gaan zitten. Nu was het de beurt aan de jongens. "Ehm... Ik ben Terashima Nobuo. Nobu dus. En ik ben 20." "Mochizuki Yuuji, 18 jaar oud." zei de bruinharige jongen die naast Nobu zat. "Yamabuki Jiro, 19." mompelde een jongen met een haarband. Nu alleen nog het punk-achtige meisje dat aan de andere kant van Hikari zat. Alle ogen waren nu op haar gericht. "Kuroyuki Himeno." zei ze alleen maar. Hikari stootte haar aan. "14." zei ze erachteraan. "14 wat?" vroeg Hikari dommetjes. "14 jaar oud." zuchtte Himeno. Nobu's mond viel open. "VEERTIEN! Ik dacht dat je van mijn leeftijd was!" Hij keek een beetje beteuterd. "Lo~licon." zei Yuuji plagerig. "Chigau yo!" riep Nobu verdedigend. "Als ik een lolicon was zou ik vallen op schattige meisjes met strikjes en kant enzo, zoals Hikari!" Hikari bloosde. "Schattig?" "Oh, dus ik ben niet schattig?" vroeg Himeno met een opgetrokken wenkbrauw. Ik schoot in de lach. Wat een gezellig groepje. "Zij heeft en strik in haar haar." zei Jiro ineens, wijzend naar mij. Ik giechelde. "Oh, ben ik dan ook schattig?" Nobu bloosde een beetje. "Ah... Ja hoor." Ik hield mijn hoofd schuin. "Arigatou. Denk ik." In een beweging trok ik de strik uit mijn haar en knoopte hem om Nobu's pols. "Nu ben jij het schattigst." zei ik vrolijk. Nobu's gezicht vertrok. "Ik ben de oudste hier hoor!" "Trek het je niet aan." Yuuji klopte Nobu op zijn schouder. "Oude omaatjes kunnen ook ontzettend schattig zijn."

Himeno

Wat was dit huis groot! En er was gewoon een zwembad. "Maah.. Ik heb mijn bikini thuis laten liggen" zei ik triest. Miyako duwde me een telefoon in mijn hand. "Bel maar, de chauffeur gaat het voor je halen" zei ze. "Is er een eigen chauffeur?" vroeg ik verbaasd. Mio knikte. "Ik bel zometeen wel" zei ik. Op de telefoon stond een grote sticker waar 'Villa' opstond, dus ik legde hem op het kastje neer dat naast me stond. Miyako duwde de grote deuren open en we stonden in de tuin. Uiteraard een ander gedeelte dan dat we in de keuken hadden gezien. Er lag een groot gigantisch zwembad met rondere vormen en een grote trap om erin te gaan. Er waren 3 glijbanen en verschillende hoogtes duikplanken. "Uwaaaaaa! Sugoii!" zei ik opgelaten. Ow, dit was zo niet mijn karakter. Met wat moeite liep ik door het gras met mijn naaldhakken. Ik ging op mijn knieën aan de rand van het zwembad zitten en ging met mijn hand door het water. Het was lekker warm. "Yay! Ik kan niet wachten om te gaan zwemmen!" zei ik enthousiast. Toen schudde ik mijn hoofd. Normaal doen. Ik stond op en liep koeletjes terug. Miyako keek me vreemd aan. "Oh! Je moet nog een kamer hebben! Ne, Mio-chan.. Waar is de andere vrije ruimte?" vroeg Miyako aan Mio. Mio dacht na. "Oh, bij Hikari-tachi!" zei ze. "Kuroyuki-san! Kom, dan laat ik het snel zien!" zei Miyako vrolijk. Ze pakte me bij mijn arm vast en we gingen terug naar binnen. Snel probeerde ik de weg te onthouden. Rechtdoor, links, rechts vierde deur rechts. Ik keek rond. Naast me stond een bordje met "Hikari en Yamiko" aan de andere kant stond "Nana" Op het blaadje stond een kringetje dat eruit zag alsof er een sigaret op uit was gedrukt. "Wie zijn dat?" vroeg ik. "Hikari en Yamiko zijn een tweeling, ze zijn beide erg verschillend maar heel aardig. En Nana.. die kan je beter maar zelf ontmoeten. Ze is aardig hoor, ze lijkt wel een beetje op je" zei Miyako. Ik knikte. "Aan de overkant slaapt Mio, je weet wel, dat meisje van net" zei ze. Ik glimlachte. Ik liet mijn rugzak van mijn schouder glijden en zette hem naast mijn koffer neer. Samen met Miyako liep ik weer terug. Mio, Yuuji, Jiro en Nobu waren gaan zitten. We gingen erbij zitten. Er was een heel gesprek ondertussen opgang en ik zag iemand naar buiten komen met een schaal met erg veel glazen drinken. "Hikari!" riep Miyako vrolijk en ze zwaaide. Achter Hikari liep een meisje met paars, rood achtig haar en Azusa. Hikari-tachi kwamen bij ons zitten en we pakte allemaal een glas drinken.

Yuuji

We liepen verder langs de vele kamers. Alle deuren waren behangen met naambordjes, tekeningen, foto's, schilderijen en posters. We stopten bij een kale deur naast de kamer van een zekere Mashiro Rima. Ik glimlachte. Haar deur was volgeplakt met plaatjes van oude comedieseries en een foto van een meisje dat Bala-Balance deed. Wat een schattig meisje... Zou zij dat zijn? "Deze kamer is nog leeg." zei Kiriya. En ze wees op de deur. Ik knikte. "Dan wordt dit mijn kamer." Ik liet mijn rugzak van mijn schouder glijden en zette hem voor de deur. "Ah. Shin's kamer is hier ook vlak bij." zei Nobu. "Oh cool! Shin is ook hier hè?" Nobu knikte. Ik wierp een blik op de lange gang met talloze deuren. "Hoeveel mensen wonen hier eigenlijk?" Kiriya schoot in de lach. "Ik raak ook steeds de tel kwijt." We liepen verder en ook Kuroyuki en Jiro kregen een kamer toegewezen. Daarna begon de rondleiding door de villa. "Dit is de eetzaal." zei Kiriya terwijl ze hoge deuren van een grote zaal met een hoog plafond openduwde. De ruimte was enorm. Aan de ene kant was hij gevuld met een aantal lange tafels die door de hele lengte van de zaal stonden, en aan de andere kant stonden wat kleinere tafeltjes apart. De muur achter de lange tafels werd onderbroken door hoge ramen die bijna tot aan het plafond kwamen. Door de ramen had je een uitzicht op een een groot grasveld. Eromheen liep een pad van natuursteen, met hier en daar een rijkelijk versierd houten bankje. In het midden van het grasveld stond een grote fontijn, en aan de overkant lag een pad dat was overkoepeld door de tweede verdieping van de villa, en zich door middel van een laag muurtje en een rij pilaren afscheidde van de binnenplaats. Ik liep naar het dichtsbijzijnde raam en legde mijn vingers tegen het glas. "Sugoooi." mompelde ik verbaasd. Kiriya glimlachte. "Zijn jullie uitgekeken? Dan gaan we nu naar het zwembad." Mijn mond viel open. "Zwembad?" Nobu knikte, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. "Yataaa!" Ik maakte een sprongetje. De drukte was ik wel gewend, maar deze luxe was compleet nieuw voor me. Mijn familie had altijd om geld verlegen gezeten. Met een grijns van oor tot oor volgde ik de rest naar de volgende kamer. Over geld hoefde ik me nooit meer druk te maken.

Jiro

Ik keek even goed rond en toen gleed mijn blik weer terug naar Miyako. Ik stapte op haar af. "Ik zou best wel een rondleiding willen" zei ik opgewekt. Miyako wende haar blik van Yuuji en Nobu af. "Oh, ja, natuurlijk. Kuroyuki-san mo?" Himeno knikte. Ik vond haar naam best grappig. "Ik ga ook even mee" zei Mio die me even jaloers aankeek. Ik trok mijn wenkbrauwen op. "Oy, Nobu, Mochizuki-kun, gaan jullie mee?" de jongens knikte. "Zal ik jullie anders eerst naar jullie kamers brengen.. dan lopen we daarna wel verder rond" zei Miyako. Ik haalde mijn schouders op. "Mij best". Miyako en Mio gingen voorop. Ik keek naar de deuren waar we voorbij liepen. Op eentje stond Tainaka Ritsu, daar sliep mijn achternichtje dus. Na een poosje kwamen we bij twee deuren, een gangpad en weer een rij deuren. Op de ene deur stond "Kouyama Mitsuki" met een vreemde tekening. Op de andere deur stond "Kiriya Miyako" er hingen foto's van Miyako met een jongen. Miyako met twee meisjes. Miyako in cosplays. Geïnteresseerd bekeek ik ze. "Wie is die jongen?" vroeg ik. Miyako kwam naast me staan. "Ara, dat is Takuto-kun" zei ze met een glimlach. Haar ogen leken alleen niet vrolijk. "Is er iets gebeurd?" vroeg ik. "Nou... Ik heb vanmorgen een eind aan onze relatie gemaakt..." zei ze, haar wangen kleurde roder en ze slikte. Mio sprong in. Ze legde haar handen op Miyako's schouder. "Kop op, Miyako! Je verdient beter dan een kerel met kattenoren en een veelste kort lontje!" zei ze opwekkend. Miyako knikte en snoof. Oké, ze was dus hetero! "Maar die kamer daar is vrij" zei Miyako toen en ze wees met haar vinger naar de kamer na het gangpad. "Oh, daar installeer ik me wel" zei ik snel en ik sleepte mijn zooi naar die kamer. Ik wierp nog een blik op de deur naast de mijne. Ik kon het nog net lezen, het was best ver weg namelijk. Hoshina Utau. "De sleutel hangt denk ik nog in de keuken" hoorde ik Miyako zeggen. "Dan gaan we die straks wel halen. Je kunt je spullen wel even voor de deur laten staan, ze stelen hier toch niets" zei ze. Ik liet mijn koffers los en gooide de plastic zak bovenop. "Oké". Toen vroeg ik me ineens af waar die blauwharige jongen nou was.

Yuuji

Ik keek nog één keer op mijn routeplanner, en vervolgens naar de gigantische villa voor mijn neus. Dit zou het moeten zijn. Mooi huis. Met een grote grijns liep ik naar de voordeur en belde aan. En klonk wat geroezemoes aan de andere kant, tot een mooi meisje met een dikke bos bruine krullen de deur opendeed. Ik keek de gang in. Er stond een groepje mensen naar me te kijken. "Is het hier altijd zo druk?" vroeg ik opgewekt. Het meisje haalde haar schouders op. "Vaak wel." Een meisje met lang blauw haar kwam naast het andere meisje staan en bekeek me vluchtig. "Ah, jij bent vast Mochizuki Yuuji-san!" Ik slikte even. Die stem... Was het wel een meisje? "Dat klopt!" zei ik met een buiging. "En jullie?" Het mooie krullenmeisje liet me binnen en deed de deur dicht. "Ik ben Fujisaki Nagihiko." zei het blauwharige persoon. Ik beet op mijn lip. Het was dus een jongen. "Kiriya Miyako." zei de krullenbol, terwijl ze op zichzelf wees. "Akiyama Mio desu." zei een meisje met lang zwart haar. "Jiro~" zei een jongen met een haarband. Dat liet alleen nog het meisje met het korte haar in de kapotte kleding over. "Kuroyuki Himeno." zei ze onverschillig. Ik knikte. "Yoroshiku!" Mio wierp een blik op de versleten rugzak die ik over één schouder droeg. "Is dat al je bagage?" vroeg ze verrast. Ik knikte. "Ik heb niet zoveel spullen. Misschien moet ik nog wat kleren bijkopen." "Je kan ook wel wat van mij lenen. Als Shin niet alles inpikt ten minste." Een magere jongen met kort blond stekeltjeshaar kwam de hoek om lopen. Ik grijnsde breed. "Nobu! Lang niet gezien man!" Ik liep op Nobu af, en omhelsde hem, tot verbazing van de meiden achter me. Nobu lachte. "Nog altijd even klef?" Ik blies een pluk haar omhoog. "Echte mannen zijn niet bang voor een knuffel." De meisjes giechelden. Nobu sloeg me zachtjes op mijn schouder. "Goed je te zien, Yuu."

Himeno

Ik stapte uit de auto die papa voor me had geregeld. Mijn naaldhakken klikte op de stoeptegels. Ik had er nu al zolang op gelopen dat ik bijna niet meer wiebelde of struikelde. De chauffeur haalde mijn rugzak en koffer uit de kofferbak en zette ze voor me neer. Vervolgens reed hij zonder wat te zeggen weer weg. Ik hees mijn rugzak over één schouder en streek mijn spierwitte shirt met zwarte vlekken en spetters recht. Het shirtje had geen linkermouw en het was onderaan gerafeld. Verder droeg ik nog een korte broek met allemaal scheuren en vale plekken, een ketting met een kruis eraan en mijn favoriete gitzwarte naaldhakken. Mijn haar hing los naast mijn hoofd en ik had een wit strikje aan de zijkant gestrikt. Aan mijn rechterhand rinkelde superveel verschillende soorten armbandjes en ik had er nog wat felgele, feloranje, felroze en felgroene veters omheengeknoopt. Om mijn ringvingers droeg ik een simpele ring. Ik zag er vaak vreemd uit voor mensen. Ze dachten dat ik arrogant was en spraken daarom vaak niet tegen me. Ik was benieuwd hoe de mensen hier op me zouden reageren. Ik pakte mijn koffer bij het handvat en liep over de grote tegels naar de deur. Met een grijns dacht aan Nagihiko, hij had me al zo'n 7 jaar niet meer gezien. We waren echt heel erg jong toen we elkaar voor het laatst zagen. Toen droeg ik nog net als mijn zusjes strikjes, nette jurkjes en was mijn haar langer. Ik zette mijn koffer weer neer, zuchtte even en belde toen 2 keer aan. De deur werd opengemaakt door een grijsharige jongen. Zijn gezicht betrok toen hij me zag, hij had zeker iemand verwacht die schattig was. "Himeno!" hoorde ik een stem roepen die ik kende. Nagihiko kwam aanrennen door de grote gang. Hij stopte verbaasd met rennen toen hij me goed zag. Zijn ogen werden groot. "Jij bent veranderd!" zei hij geschrokken. Ik lachte onschuldig. "Urashima-san, dit is Shiroyuki Himeno" zei hij tegen Tarou. Tarou boog. "Urashima Tarou desu" "Tarou-sama!" werd er poeslief geroepen. Een meisje met blauw haar kwam aanrennen, greep Tarou bij zijn arm en rende weer weg. Ik hoorde hoe Tarou schreeuwde om hulp. Er ging ergens een deur open een twee meisjes kwamen naar buiten. Het ene meisje had lang zwart haar en giegelde. De andere had krullen en vertelde iets. Ik verstond woorden als hopeloos en bass. Achter me ging de bel. Het meisje met de krullen deed de deur open. Er stond een jongen met een haarband. Wacht even.. een haarband? Hij zag er nogal vrolijk uit. "Oh! Jiro-kun!" riep het meisje met het zwarte haar die hem leek te herkennen. Het meisje met de krullen keek om. "Ken je hem, Mio-chan?" vroeg ze. Mio knikte. "Hij is Ritsu's achterneef" zei het meisje dat Mio heette. "En wie is deze schone dame?" vroeg Jiro. Hij pakte de hand van het meisje met krullen. Ze bloosde. "Kiriya Miyako desu" zei ze.

Chiharu

Ik drukte op de bel en blies in mijn handen. Wat was die koffer zwaar zeg. Ik bekeek de gevel van de villa. Het huis was gigantisch! Ik grijnsde. Veeeel beter dan het weeshuis. De deur ging open en een mooie jongen met lang, grijs haar verscheen in de deuropening. Zijn ogen verwijdde even toen hij me zag staan. Hij liet zijn blik over mijn lichaam glijden. Mijn paarsrode krullen, losjes opgestoken met een grote witte strik. Mijn zwierige witte jurkje op knielengte. Mijn kleurige sjaal en paarsgroen-gestreepte kniekousen, en mijn lichtbruin leren enkellaarsjes. "Welkom, schone dame." zei de jongen met een verleidelijke glimlach. Hij boog voorover en pakte mijn hand. "Ik ben Urashima Tarou. Waarmee kan ik u van dienst zijn?" Ik trok voorzichtig mijn hand los en boog. "Hajimemashite. Matou Chiharu desu. Ik kom hier wonen." Urashima's ogen lichtten op. "Hier wonen?" Zijn blik viel op mijn enorme koffer. "Waarom zeg je dat dan niet meteen!" riep hij, en hij wilde mijn koffer pakken. "Die kan ik zelf wel dragen hoor!" zei ik snel, en ik pakte mijn koffer op. Urashima leek een beetje uit het veld geslagen. Ik grinnikte en liep naar binnen. Verwonderd keek ik om me heen. In stond in een grote hal met marmeren vloertegels en een hoog plafond. Voor mijn neus was een schuine muur met een hoge, eikenhouten muur. De deur ging open en een bekend gezicht kwam tevoorschijn. "Ah! Otani!" riep ik verrast. Otani draaide zich om. "Matou!" Otani rende naar me toe en bekeek me van top tot teen. "Je kleedt je nog altijd zo raar!" lachte hij. Ik fronsde. "Is dat het enige wat je te zeggen hebt?" Otani grijnsde. "Natuurlijk niet! Isashiburii." Uit één van de gangen kwam een meisje aanlopen. Ze had stijl haar dat iets paarser was dan dat van mij, met een lichtgroene strik erin. "Ah, jij bent één van de nieuwe bewoners neem ik aan?" Het meisje boog. "Nakamura Yuri desu." Otani keek haar aan. "Één van de nieuwe bewoners?" Nakamura knikte. "Er komen er vier vandaag. Niet gehoord?" Otani schudde zijn hoofd. "Ik glimlachte. Ik ben Matou Chiharu. Yoroshiku ne." Nakamura knikte. "Otani en ik brengen je wel even naar je kamer. Otani, draag haar koffer." Ik stak mijn neus in de lucht en liet mijn koffer staan. "Ja Otani, draag mijn koffer." Otani trok een gezicht. "Waarom ik?" "Ja, waarom hij wel?" vroeg Urashima beteutert. "Omdat Nakamura en ik het zeggen." zei ik hooghartig. "Zeg maar Yuri hoor." zei Nakamura. Ik knikte. "Oké, Yuri-chan." Yuri glimlachte en liep één van de lange gangen in. Ik volgde haar, en Otani sleepte protesterend mijn koffer mee.

Introductie: Kuroyuki Himeno en Yamabuki Jiro

Naam: Kuroyuki Himeno
Leeftijd: 14, maar ze ziet eruit als een jaar of 17
Uiterlijk: Kort stijl gitzwart haar. Het lijkt op dit: http://farm4.static.flickr.com/3211/2986347081_6de054a649.jpg Slim idee zo'n link xD
Ze is best bleek, draagt vaak donkerrood gekleurde lippenstift en veel mascara. Het accentueert haar mooie, heldere groene ogen. Omdat ze nogal gek is van Rock, Heavy Metal en andere heftigere muziek draagt ze vaak spijkerhalsbandjes, gescheurde broeken en kleding die bij deze muziek past. Ze loopt vaak op stiletto hakken waardoor ze langer lijkt, ze is best klein namelijk.
Verleden: Himeno is opgegroeid met twee zusjes en haar vader. Ze komt uit een drieling. Haar andere zusjes Masami en Kotonoha zijn allebei schattig, lief en doen braaf wat hun vader wilt maar Himeno wilt dat niet. Haar moeder is weggegaan bij haar vader voor een andere man. Haar vader zegt altijd dat Himeno het meest op haar moeder lijkt. Masami en Kotonoha zijn trouwens tweeeiïg, daarom lijkt Himeno niet op hen.
Bijzonderheden: Ze is helemaal gek van Sawako Yamanaka en respecteerd haar nogal. Ze is dol op Death Devil. Als ze Nana O. en Girls DeMo ontdekt wordt ze daar hevige fan van. Ze is gek op muziek, het verbeterd haar leven zegt ze altijd. Ze heeft geen talent om te zingen maar ze heeft vroeger dwangmatig op Viool en Piana gezeten. Ze speelt dit vloeiend. Ze rookt ook, stiekem, want haar vader was er nogal op tegen. Ze is net nieuw in de villa, uitgenodigd door Nagehiko, die vroeger in dezelfde buurt woonde.

Naam: Yamabuki Jiro
Leeftijd: 19
Uiterlijk: Lang, Donkerbruin haar, lange pony die hij daarom achterover doet met een zwarte haarband. http://peanutstory.files.wordpress.com/2009/05/4446078.jpg?w=600&h=404 De tweede ^^ Yay voor mannelijke Ritsu. Zijn ogen zijn geel bruinig. Hij is sportief gebouwd.
Familie: Jiro heeft twee zusjes, Mitsu en Rio, zijn ouders zijn nog bij elkaar en hij kan het erg goed vinden met zijn familie. Jiro is een achterneef van Ritsu.
Bijzonderheden: Jiro is dol op sporten, voetbal staat bij hem het hoogst. Hij speelt geen muziek. Ritsu heeft hem uitgenodigt om te komen en hij valt als een blok voor Miyako, tot hij ontdekt dat het niet wederzijds is. Verder is Jiro erg aardig en spontaan, hij schaamt zich niet snel en doet zowat alles voor zijn vrienden.

Introductie: Matou Chiharu en Mochizuki Yuuji

Naam: Matou Chiharu

Leeftijd: 17

Uiterlijk: Paarsrode krullen tot op haar schouders, (http://myanimelist.net/character/22370/Yuri_Nakamura ongeveer deze kleur maar iets roder), Lichtblauwe ogen met lange zwarte wimpers. Ze is nogal klein en flat-chested. Draagt wat aparte kleding, vooral rokjes, en outfits met veel laagjes en veel accesoires. Als het maar niet saai is.

Verleden: Chiharu is opgegroeid in een weeshuis. Haar moeder overleed bij de bevalling, en haar vader was nergens te bekennen. Ze heeft in verschillende pleeggezinnenn gezeten, maar kon niet integreren door haar uitgesproken persoonlijkheid. Ook was ze rebels, en weigerde ze zich aan te passen. Haar onderscheidingsdrang is inmiddels wat minder geworden, en ze komt net in de villa wonen.

Bijzonderheden: Chiharu's passie is fotografie. Ze heeft altijd een camera bij zich en maakt overal foto's van. Het eerste wat haar aan mensen opvalt is of ze bruikbaar zouden zijn als model. Ze heeft een baantje in een alternatieve kledingwinkel, en heeft zo een spiegelreflexcamera bij elkaar gespaard.

Naam: Mochizuki Yuuji

Leeftijd: 18

Uiterlijk: Bruin haar, coupe à la Kukai. Draagt vaak een muts of goggles (of allebei). Heel donkerblauwe ogen met lichtere stipjes en kuiltjes in zijn wangen. Als hij een schooluniform zou dragen, zou hij zijn stropdas niet om doen en zijn bloes open dragen. (Met een T-shirt eronder.)

Verleden: Yuuji komt uit een gezin van 8 kinderen, en is dus veel drukte gewend. Ook moest hij al vroeg voor zichzelf koken, doordat zijn ouders het erg druk hadden. Hij is hierdoor erg zelfstandig, maar voelt zich ook snel gepasseerd, omdat het altijd een strijd om aandacht was.

Bijzonderheden. Yuuji heeft een levendige fantasie, en wil graag schrijver worden. Hij schrijft verhalen en gedichten, en gebruikt dit ook als uitlaatklep. Daarnaast zingt hij heel graag, en schrijft zijn eigen liedjes. Yuuji is een onrustig persoon die graag een geintje uithaalt. Hierin gaat hij best wel ver, soms wordt het gemeen, maar hij zou nooit met opzet iemand kwetsen. Aan de andere kant kan hij ook heel serieus zijn, en als het eropaan komt is hij betrouwbaar en verantwoordelijk.

Miyako

Stilletjes liep ik naast Mio. Ze had de hele tijd met rode wangen de andere kant op gekeken. Waar had ze last van? We liepen naar binnen. "Okaerinasai" zei Nene die aankwam lopen met een bezem in haar handen. "Ara ara, ik ging net het tuinpad vegen" zei ze met een glimlach op haar mond. Ik lachte wat onhandig terug. Mio en ik liepen weer verder. Ik durfde het bijna niet te vragen, maar deed het toch. "Ne, Mio, is er iets? Stink ik?" vroeg ik. Mio stopte met lopen maar keek niet om. "Betsuni.." toen schoot ze in de lach. "Je stinkt niet" zei ze tussen het lachen door. Ik haalde opgelucht adem. "Mooi" "Mio! Wil je me bass leren!" vroeg ik toen ineens met een diepe buiging. Ik stond er versteld van dat ik het vroeg. Nu draaide ze zich wel om. Ze leek te twijfelen. "Ja hoor" zei ze toen met een glimlach. Ik ging rechtop staan. "Sugoi!" "Nu meteen al?" vroeg ze. "Is goed!" zei ik enthousiast. Heel toevallig stonden we net tegenover de muziekhal. We liepen er naar binnen. Het was leeg en het echoëden een beetje. "Er staan hier nog wat bassgitaren als het goed is" hoorde ik Mio zeggen die naar een speciale ruimte ging met extra instrumenten. Ik hoorde wat gerommel en ging kijken. Mio kwam aanlopen met een gitzwarte bassgitaar waar vlammen op stonden. "Dit is de beste die er staat" zei ze. "Het is een linkshandige.." zei ik droog. Mio bloosde. "Ach, lijkt me gaaf om het linkshandig te kunnen!" zei ik en ik pakte de gitaar aan. Ik ging ergens zitten. "Ik ga Elisabeth even halen!" zei Mio en ze rende weg. Ik schoof heen en weer op het krukje en gleed met mijn vingers over de 4, iets wat roestige snaren.