Yamiko

Ik liet me op het zachte gras vallen en leunde achterover. Het was weer mooi weer vandaag. De zon scheen op mijn gezicht, ik sloot mijn ogen. "Yamiko!" riep ineens een stem. Ik deed één oog open. Kaito kwam op me afgelopen. "Nani?" vraag ik onverschillig. Kaito liet zich door zijn knieën zakken en ploft naast me neer. "Haruhi is kwaad omdat je er niet bent." deelde hij mee. Ik haalde mijn schouders op. "Dus?" Kaito keek me aan en hield zijn hoofd schuin. "Heb je nagedacht over mijn aanbod?" Ik dacht even na. "Aanbod? Om met je te zingen?" Ik lachte schamper. "Volgens mij was dat Haruhi's idee." Kaito schudde zijn hoofd. "Het aanbod om Haruhi over te halen." Ik kwam half overeind en keek Kaito van opzij vragend aan. "Wat wil je nou?" vroeg ik uitdagend. Kaito staarde recht voor zich uit. "Dat wilde ik jou vragen." Ik trok een gezicht en liet me weer achterover vallen. "Je zult toch echt wat duidelijker moeten zijn." Kaito knikte. "Je hebt gelijk." Hij draaide zich om en zette zijn handen aan weerszijden van mijn hoofd in het gras. Hij leunde over me heen en keek me recht in mijn ogen. Zijn schaduw bedekte mijn hele gezicht. "Wil je met mij zingen op de live?" zijn blik was bloedserieus. Zijn blauwe haar viel langs zijn gezicht naar beneden en zijn ogen priemden in de mijne. Ik deed mijn mond open om te antwoorden, maar toen flitsten zijn woorden van de vorige dag door mijn hoofd. "Wees eerlijk tegen jezelf. Er ging een rilling door mijn lichaam, gevolgd door het gevoel alsof mijn hele lichaam langzaam bevroor. Kaito knipperde met zijn ogen. "Wil je dat?" vroeg hij nogmaals. Ik kon het niet. Ik kon niet meer liegen. "Hai." antwoorde ik ademloos. Kaito glimlachte, en kwam overeind. "Dewa, ikuso!" Binnen een tel stond hij overeind. Ik lag nog steeds op mijn rug en staarde verbijsterd naar boven. Naar Kaito. Het was weer de vrolijke, klunzige Kaito, die zojuist helemaal verdwenen was. Deze onnozel grijnzende Kaito stak zijn hand uit en hielp me overreind.