Yamiko

Nog steeds twijfelend volgde ik Kaito de muziekruimte in. "Het is je gelukt! Sasu ga Kaito!" kraaide Haruhi. Ze gebaarde naar een stoel, achter in de zaal waar Ikuto achterovergezakt in hing. Zijn donkerhouten viool lag werkloos in zijn schoot en een klein blauw katmensje zweefde boven zijn schouder. "Ikuto! Het is Yamiko!" kirde Yoru, terwijl hij met zijn kattenpootjes zwaaide. Ikuto keek verveeld op. "Dat werd tijd." zei hij alleen maar. Ik trok een gezicht. "Ga jíj de vioolpartij doen?" Ikuto knikte. "Als het je niet bevalt moet je bij Haruhi gaan klagen, maar ik schat je kansen erg klein in. Hij kwam overeind en zette zijn viool onder zijn kin. Ik zuchtte geirriteerd. "Begin nou maar gewoon." Ikuto sloot zijn ogen en begon te spelen. Ongeduldig wachtte ik tot ik moest invallen, ondertussen begon Kaito al met zingen. Af en toe keek hij me even aan, alsof de woorden aan mij gericht waren.