Hikari

"Hikari-chan?" Shin liet zich door zijn hurken zakken. "Wat is er gebeurd?" Ik schudde snikkend mijn hoofd. Ik kon even niet praten. Shin knikte begrijpend. "Kom eerst maar even mee dan." Hij stak zijn hand uit en hielp me overeind. Terwijl hij me met zijn arm ondersteunde loodsde hij me naar zijn kamer. Ik was er nog nood geweest. Er lag hetzelfde dieprode tapijt als in alle slaapkamers, maar verder zag het er anders uit dan onze kamer. De muren hingen vol met posters van Trapnest en Black Stones, en in een hoekje stond zijn basgitaar, met ernaast zijn akoustische gitaar. Op een laag tafeltje bij de muur stond een oude televisie met een DVD-spelertje, en tegenover zijn bed stond een donkerhouten bureau waar een aantal schriften op lagen en een laptop. Daarnaast stond een grote klerenkast vol met de punkkleding waar Shin altijd in rondliep. Hij zette me voorzichtig op zijn bed en trok een doos tissues tevoorschijn. Zelf pakte hij zijn bureaustoel en ging er achterstevoren op zitten. Hij legde zijn armen op de rugleuning en keek me doordringend aan. "Wat is er nou gebeurd?" vroeg hij zachtjes.