Hikari

Ik keek vol ongeloof van Kukai naar Ikuto. "Sonna... Hoe bedoel je? Onee-chan wa..." Ikuto wierp me een gepijnigde blik toe. "Yoru had haar naar het bos gebracht om Mayu te zoeken, maar hij kwam zonder haar terug." Ik sloeg verschrikt mijn handen voor mijn mond. Dat kon niet waar zijn. Ik schudde heftig mijn hoofd. "Daijoubu." mompelde ik. "Ze is vast gewoon een stukje lopen! Dat doet ze wel vaker. Niks aan de hand." Ik hoorde dat ik niet bepaald overtuigend klonk. Ikuto schudde zijn hoofd. "Chigau yo. Yoru heeft gezien dat ze werd meegenomen door een man met een bivakmuts." Ik voelde mijn ogen prikken. "Waarom heeft hij hem dan niet tegengehouden?!" riep ik fel. Ikuto stak zijn hand op en hield zijn duim en wijsvinger een stuk van elkaar. "Yoru is ongeveer zo groot. Wat zou hij moeten beginnen tegen een volwassen man?" Ik schudde opnieuw mijn hoofd. "Uso. USO DA! Onee-chan is sterk! Onee-chan is degene die mij altijd beschermt! Ze kan niet ontvoerd zijn! Dat kan gewoon niet!" Met mijn handen voor mijn gezicht stormde ik langs Ikuto heen de kamer uit. Blindelings rende ik door de gang, zonder te weten waar ik heen ga. Het duizelde me. Onee-chan was ontvoerd. Waarom? Waarom zou iemand haar willen ontvoeren? Abrupt stond ik stil en keek voor me uit. Ik probeerde te bedenken wie onee-chan ontvoerd kon hebben. Misschien was het een grap. Misschien was het wel Shin ofzo. Dat hij met haar uitging en haar voor de grap verraste met een bivakmuts op. Ik knikte. Dat zou kunnen. Dat was wel iets voor Shin. Ik voelde mijn kniëen bezwijken. Langzaam zakte ik in elkaar. Ik bleef roerloos op de grond zitten tot ik voetstappen achter me hoorde. Even dacht ik dat Ikuto of Kukai me gevolgd was, totdat ik een bekende stem hoorde. "Ara? Hikari-chan? Wat is er?" De voetstappen stopten even. Ik drukte kramachtig mijn handen tegen mijn mond, maar kon niet vermijden dat er een gesmoorde snik ontsnapte. De voetstappen versnelden. "Hikari-chan?!" Ik schudde mijn hoofd. Ik wilde deze stem niet horen. Niet hier. Niet nu. De tranen begonnen over mijn wangen te stromen toen Shin voor mijn neus kwam staan