Mitsuki

Ik keek Hikari doordringend aan en begreep dat het ernstig was. "Heeft het te maken met Yamiko?" vroeg ik. Ik zag dat het huilen haar nader dan het lachen stond. "Tsubasa-chii, ik kom zo" riep ik snel naar Tsubasa. Ze knikte en liep verder. Ik loodste Hikari naar een grote boom in de tuin en we gingen er samen onder zitten. "Wil je erover praten?" vroeg ik bezorgd. Langzaam kwam het hele verhaal eruit. Ik kon mijn oren niet geloven. Yamiko, gekidnapt. Mijn gezicht werd wat bleker. Ik pakte Hikari's hand vast en keek haar aan. "Het komt goed, dat weet ik zeker! Daar gaan wij persoonlijk voor zorgen!" zei ik vastbesloten. "Zelfs al lopen we in 7 sloten tegelijk en lijkt alles tegen te zitten, we krijgen haar terug!" Ondertussen was er in de keuken één grote bende. Misuzu had Tsubasa aan het lachen gemaakt en ze kwam niet meer bij. Door haar onoplettendheid was ze tegen wat dingen aangeknalt en die lagen nu op de grond. "Tsubasa-chan! W-wat doe je!" piepte Misuzu die alles snel opraapte. "Ara?" Tsubasa zag wat ze had aangericht en begon snel mee op te ruimen.