Hikari

Takuto keek Rosette dreigend aan. Ik wierp een blik op Lys, die Rosette boos aankeek, met haar armen over elkaar. Mitsuki hing geïrriteerd aan Takuto's arm. "Ne, Takuto, zullen we terug naar binnen gaan?" vroeg ze kruiperig. Ik zag Rosette huiveren. Takuto trok zijn arm los en negeerde Mitsuki. Takuto trok ongeduldig een wenkbrauw op. "Ik vroeg om uitleg." zei hij kil. Rosette zweeg en keek koppig de andere kant op. Chrno keek naar de grond. "Ano... Rosette..." begon ik voorzichtig. "Oh ja!" riep Takuto nu tegen mij. Hij zette een stap in mijn richting. Ik deinsde angstig achteruit, maar hij kwam dichterbij tot ik met mijn rug tegen de muur stond. "Ik dacht dat jij je mond zou houden?" Ik kreeg het koud. Instinctief schermde ik mijn gezicht af met mijn handen. Ineens hoorde ik Chrno's stem. "Takuto, mou ii." zei hij zachtjes. Takuto keek hem aan alsof hij hem ieder moment naar de keel kon vliegen. "Waar bemoei jij je mee!?" brulde hij. Chrno vertrok geen spier. "Hikari heeft het niet opzettelijk doorverteld." zei hij kalm. "Ze legde de situatie hypothetisch aan mij uit, maar Rosette raadde het." Takuto liet zijn schouder iets zakken en richtte zijn aandacht weer op mij. Ik knikte vlug. "Mitsuki is een vriendin van haar, Takuto." zei Chrno streng. "Het was sowieso niet eerlijk om Hikari te vragen zoiets voor haar verborgen te houden." Takuto sloeg zijn ogen neer. "Datte..." mompelde hij. Ineens klonk hij meer als een kind dat zijn zin niet kreeg, dan als een kwade man. "Als Mitsuki hoort dat ik met Mitsuki uitga gaat ze door het lint." "Ja!" riep Rosette fel. Het was de eerste keer dat ze haar mond weer opentrok. "En hoe zou dàt nou komen?"