Hikari

Toen ik de volgende ochtend wakker werd was onee-chan al weg. Ik vroeg me af of ze kwaad op me was. Ik had immers gisteravond als een kind bij haar zitten uithuilen. Zonder haar iets uit te leggen. Ik kwam overeind en trok mijn knieën op en keek op de wekker naast mijn bed. Er was nog anderhalf uur tot het ontbijt. Ik kleedde me vlug aan en pakte mijn gitaar. Ik ging op de stoel naast het bed zitten en haalde diep adem.

"Ashita nante, konai you ni to

nagatta yoru kazoe kirenai

Yume mo ai mo nakushi

ame ni utareta mama

naiteru naiteru naiteru naiteru."

Ik schrok op toen ik een stem hoorde bij de deur. "Hé, dat ken ik!" zei een hese vrouwenstem. "Ze speelt de akkoorden beter dan jij!" "Niet waar!" zei een jongensstem. "Dat zeg je gewoon omdat je gemeen bent!" Ik veerde overeind en trok de deur open. "Nana-san! Nobu-san! Wat doen jullie hier nou weer?"