Hikari

Ik liep, nog steeds met Nana-san en Nobu-san op sleeptouw, de eetkamer in. "Hier eten we dus iedere dag." zei ik monotoon. Ik voelde me net zo'n gids die een rondleiding gaf door een museum. Ineens stormde er nog een gedaante de eetkamer binnen. "NANA!" gilde een meisje van Nana-san's leeftijd met een hoog voorhoofd, roodbruin haar en schattige, meisjesachtige kleren. "Hachi?" vroeg Nana-san verbaasd. "Wat doe jij hier nou weer?" Het meisje ging aan Nana-san's schouder hangen en zette een gekwetste blik op. "Hidoi yo Nana!" jammmerde ze. "Waarom heb je mij niet verteld dat Shin-chan ons had gevraagd hier te komen wonen?" Nana-san keek onschuldog het raam uit en floot alsof ze niks hoorde. "Mooh, Nana." mompelde Nobu-san. Hij pakte Hachi's hand en wees haar een plekje aan tafel. Nana-san liep achter hen aan en stak haar hand op. "Bedankt voor de rondleiding!" zei ze nog, voordat ze ging zitten.