Dit was tot dusver het gelukkigste moment uit mijn leven. Wie had dat nou verwacht? Ik niet. Ik schrok nogal toen mijn pieper begon te piepen. "Ik moet terug naar mijn werk" zei ik met een knalrood hoofd. Takuto was zo te zien nogal van zichzelf geschrokken en had rode wangen. "Ik breng je wel even" zei hij. "Sugoii" zei ik met een glimlach. "Maar Mitsuki zei dat.." Mitsuki's knieën begonnen te knikken. Lys keek haar bezorgt aan. "Meid, ik zeg altijd maar zo, niet een hand vol jongens, maar een land vol jongens" zei ze wijs. "Maar niet alle jongens zijn zo als Takuto" zei Mitsuki. Rosette zuchtte geiriteerd. "Nee, er zijn jongens zat die minder asociaal zijn" zei ze luchtig. "Mooh, Rosette, doe niet zo gemeen" zei Lys. Ze liep naar Mitsuki toe. "Daijobu?" vroeg ze terwijl ze haar linkerhand op Mitsuki's rechterschouder legde. Mitsuki knikte.
Sorry dat het inieminie is. Ik wil wel meer schrijven maar we gaan eten x3
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten