Yuuji

We liepen verder langs de vele kamers. Alle deuren waren behangen met naambordjes, tekeningen, foto's, schilderijen en posters. We stopten bij een kale deur naast de kamer van een zekere Mashiro Rima. Ik glimlachte. Haar deur was volgeplakt met plaatjes van oude comedieseries en een foto van een meisje dat Bala-Balance deed. Wat een schattig meisje... Zou zij dat zijn? "Deze kamer is nog leeg." zei Kiriya. En ze wees op de deur. Ik knikte. "Dan wordt dit mijn kamer." Ik liet mijn rugzak van mijn schouder glijden en zette hem voor de deur. "Ah. Shin's kamer is hier ook vlak bij." zei Nobu. "Oh cool! Shin is ook hier hè?" Nobu knikte. Ik wierp een blik op de lange gang met talloze deuren. "Hoeveel mensen wonen hier eigenlijk?" Kiriya schoot in de lach. "Ik raak ook steeds de tel kwijt." We liepen verder en ook Kuroyuki en Jiro kregen een kamer toegewezen. Daarna begon de rondleiding door de villa. "Dit is de eetzaal." zei Kiriya terwijl ze hoge deuren van een grote zaal met een hoog plafond openduwde. De ruimte was enorm. Aan de ene kant was hij gevuld met een aantal lange tafels die door de hele lengte van de zaal stonden, en aan de andere kant stonden wat kleinere tafeltjes apart. De muur achter de lange tafels werd onderbroken door hoge ramen die bijna tot aan het plafond kwamen. Door de ramen had je een uitzicht op een een groot grasveld. Eromheen liep een pad van natuursteen, met hier en daar een rijkelijk versierd houten bankje. In het midden van het grasveld stond een grote fontijn, en aan de overkant lag een pad dat was overkoepeld door de tweede verdieping van de villa, en zich door middel van een laag muurtje en een rij pilaren afscheidde van de binnenplaats. Ik liep naar het dichtsbijzijnde raam en legde mijn vingers tegen het glas. "Sugoooi." mompelde ik verbaasd. Kiriya glimlachte. "Zijn jullie uitgekeken? Dan gaan we nu naar het zwembad." Mijn mond viel open. "Zwembad?" Nobu knikte, alsof het de normaalste zaak van de wereld was. "Yataaa!" Ik maakte een sprongetje. De drukte was ik wel gewend, maar deze luxe was compleet nieuw voor me. Mijn familie had altijd om geld verlegen gezeten. Met een grijns van oor tot oor volgde ik de rest naar de volgende kamer. Over geld hoefde ik me nooit meer druk te maken.