Miyako

Ik keek met een grijns naar Hikari die zowat stond de smelten. Toen ik iemand aan mijn haar voelde keek ik om. Het was Ikuto. Hij had kattenoren en keek me vrolijk aan. "Wat doe je?!" zei ik verbaasd. "Je haar.. Het is zo krullig!" Ik keek hem raar aan. Dat was ik totaal niet van Ikuto gewend. Zijn oren poefte weg en hij keek me even aan. "Gomen" zei hij toen, als zijn gebruikelijke zelf. Er kuchte iemand en ik keek weer om. Takuto. He gatver, daar had ik nu even echt geen zin in. Takuto keek met een onwijs jaloerse blik naar Ikuto. Ik kreeg er kriebels van, op een negatieve manier. "Mooh, Takuto-kun, doe eens normaal. Je doet net alsof ik een voorwerp ben dat jij beheerst en niemand anders aan mag raken!" zei ik, weer terug vallend in mijn boze humeur. Ik vond het best genant dit te zeggen waar Hikari, Shin en Yamiko bij waren, dus pakte ik Takuto bij zijn arm en sleepte ik hem mee naar buiten. Het was even stil. "Denk je dat ik het leuk vindt om je steeds met andere jongens te zien" "Wat?! Ik mag toch wel met andere mensen praten!" Takuto keek met pissed aan. "Het was veel leuker toen we niet iets hadden ofzo. Toen we gewoon vrienden waren en ik denk dat het beter is als we dat weer worden. Laten we de afgelopen dagen maar gewoon vergeten. Het moet weer terug naar het oude. Ga maar uit met Mitsuki, doe met haar wat je wilt, hou haar maar flink in je dwang, ik zal er niet tussen zitten!" zei ik toen fel. "Meen je dat?" vroeg Takuto die er zo te zien best van was geschrokken. Ik besefte wat ik zojuist had gezegt maar knikte. Ik had bereikt wat ik nu al die jaren al wilde en liet het zo varen. Er sprongen tranen in mijn ogen. "Gomen ne, maar het is beter zo" piepte ik met onvaste stem. Toen de tranen over mijn wangen heen gleden liep Takuto naar me toe en legde hij zijn armen om me heen. "Ik denk dat je daar gelijk in hebt" zei hij zachtjes. Ik knikte en liet mijn tranen even goed lopen.