Ik schoof een beetje op in mijn bed zodat Takuto kon gaan zitten. Hij ging met zijn hand door mijn haar. "Juliet.. Er was zoveel bloed. Er liggen zoveel mensen.." zei ik zachtjes. "Het komt wel goed" zei Takuto sussend. Ik wilde vannacht niet alleen zijn, maar ik vond het zo genant te vragen. Terwijl ik het vroeger wel altijd had gedurfd. "Ne.. Takuto-kun." Begon ik. Tegelijkertijd zei Takuto "Oké, ik blijf vannacht hier" ik zette een zwakke glimlach op. "Dan ben ik zo terug" zei Takuto die weg ging. Ik knikte en trok mijn dekens wat hoger op. Niet veel later kwam Takuto terug in zijn pyjama broek. Mijn bed was gigantisch, ik schoof nog een stuk op en Takuto ging aan de rechterzijde liggen. Ik staarde naar het plafond. Er was een griezelige enge stilte. Ik draaide op mijn zij zodat ik Takuto aan kon kijken. Hij glimlachte. Ik trok de dekens nog iets verder omhoog. Ze kwamen nu tot aan mijn neus. Voorzichtig schoof ik iets dichter naar Takuto toe en sloot ik mijn ogen.
Tsubasa sloeg 4 glazen met bloedpillen achterover. Ze voelde zich nu al stukken beter. Ze ruimde de glazen op en rende toen meteen terug naar het bos. Het zag er minder erg uit dan net. De geur was aan het verdwijnen. Bijna iedereen was weer overeind en werd ondersteund.
Gomen, klein stuk.. Inspiloos
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten