Miyako

Stilletjes liep ik naast Mio. Ze had de hele tijd met rode wangen de andere kant op gekeken. Waar had ze last van? We liepen naar binnen. "Okaerinasai" zei Nene die aankwam lopen met een bezem in haar handen. "Ara ara, ik ging net het tuinpad vegen" zei ze met een glimlach op haar mond. Ik lachte wat onhandig terug. Mio en ik liepen weer verder. Ik durfde het bijna niet te vragen, maar deed het toch. "Ne, Mio, is er iets? Stink ik?" vroeg ik. Mio stopte met lopen maar keek niet om. "Betsuni.." toen schoot ze in de lach. "Je stinkt niet" zei ze tussen het lachen door. Ik haalde opgelucht adem. "Mooi" "Mio! Wil je me bass leren!" vroeg ik toen ineens met een diepe buiging. Ik stond er versteld van dat ik het vroeg. Nu draaide ze zich wel om. Ze leek te twijfelen. "Ja hoor" zei ze toen met een glimlach. Ik ging rechtop staan. "Sugoi!" "Nu meteen al?" vroeg ze. "Is goed!" zei ik enthousiast. Heel toevallig stonden we net tegenover de muziekhal. We liepen er naar binnen. Het was leeg en het echoëden een beetje. "Er staan hier nog wat bassgitaren als het goed is" hoorde ik Mio zeggen die naar een speciale ruimte ging met extra instrumenten. Ik hoorde wat gerommel en ging kijken. Mio kwam aanlopen met een gitzwarte bassgitaar waar vlammen op stonden. "Dit is de beste die er staat" zei ze. "Het is een linkshandige.." zei ik droog. Mio bloosde. "Ach, lijkt me gaaf om het linkshandig te kunnen!" zei ik en ik pakte de gitaar aan. Ik ging ergens zitten. "Ik ga Elisabeth even halen!" zei Mio en ze rende weg. Ik schoof heen en weer op het krukje en gleed met mijn vingers over de 4, iets wat roestige snaren.