Tsubasa

Miyako keek met grote ogen naar Yamiko. Yamiko sprong hoog de lucht in. "KISSU OFU DAAHKUNESSU!" In haar hand verscheen een katana met vleermuisvleugels en groene strikjes. "RABUURI KURASHINGU!" (Lovely Crushing -Gomen)Ze schoot naar beneden en stak de katana door de man heen. De man viel neer maar was niet gewond. Inplaats daarvan viel hij in slaap.

In het huis was een gigantische chaos. "Jij blijft hier!" zei ik fel tegen Takuto en ik ging de gang op. Iedereen was zijn of haar kamer uitgekomen wegens de gigantische herrie van verderop. Ik liep naar het dichtsbijzijnde groepje. Dat bestond uit Juliet, Siva, Zero en Mai M. Ze stonden zenuwachtig in hun pyjama met elkaar te praten. "Morikawa-san, wat is er aan de hand!" piepte Mai met haar hoge stem. "Ik heb geen flauw idee" bracht ik uit. "Waar is Lys?" vroeg Siva. Ik wees naar de zitkamer en hij liep erheen. Ik vond Siva ook al zo'n vreemde gast. Hij keek altijd naar Lys alsof hij honger had. Ik schudde die gedachte van me af. Yuuki kwam aanrennen, ze was buitengeweest. "Het zit vol met zwartgeklede mensen in het bos" zei ze geschrokken. "Wat?" Het werd ineens doodstil in de gang. Het was griezelig stil. "Ik ga ze helpen!" zei Yuuki toen. "Ze? Wie zijn ze?" hoorde ik Tomo vragen. "Hikari-tachi" Goh, nou wisten we wie het waren. Ik zuchtte. Yuuki pakte Artemis en rende naar buiten. Zero ging snel achter haar aan. Niet veel seconde later rende Mai M en Saki samen naar buiten. Ze grepen elkaar hand vast en riepen "DUARRU SPIRITIARU POWHURR!" (Duel Spiritual Power) Ze kregen van die verschrikkelijk schattige jurkjes aan en sprongen weg. Ik keek om. Er ontstond wat geroezemoes. "Wat moeten we doen?" "Helpen natuurlijk" Ik zag vier kleine poppen aankomen. Het waren Shinku, Hina Ichigo, Suiseiseki en Kanaria. Ze werden gevolgd door kleine lichtbolletjes, hun spirits. Ook hun gingen naar buiten. Niet veel later kwam ook Rena met een gigantisch slagermes langs. Wat was er allemaal aan de hand. Ik ging voor de deur staan. "Wacht even voor je gaat! We weten niet wat er aan de hand is!" Ik keek achterom. De knallen en schreeuwen werden luider. Een ijselijke gil overheerste alles. Ik herkende de stem, het was Amu. Nu werd ik erg ongerust. "Oké, iedereen die wilt gaan gaat hier staan, de rest gaat naar de zitkamer!" Snel splitste iedereen zich op. Voor me stond een redelijk grote groep. "Dus jullie zijn bereid te helpen. Mooi, dan gaan we nu!" ik draaide me om en rende de deur uit. Aan de horde voetstappen achter me merkte ik dat iedereen zonder twijfelen volgde. We rende het bos in en kwamen na een poosje aan op de open plek.