Yamiko

Toen ik bijkwam was ik omringd door de bezorgde gezichten van Ozaki, Hikari, Shin, Kurosaki, Tsubasa, Yuri en Chihiro. Verward knipperde ik met mijn ogen. "Hoe voel je je?" vroeg Ozaki. "Prima." mompelde ik, en ik wilde overeind komen maar mijn hoofd protesteerde. Ozaki lachte. "Blijf nog maar even liggen. Je bent nog zwak, maar je hebt alweer wat kleur in je gezicht. "Wil je wat eten?" Ik knikte en ging voorzichtig overeind zitten met mijn rug in het kussen. Kurosaki liet met een stalen gezicht een bento op mijn schoot. Ik haalde het lapje er vanaf en deed het doosje open. "Uwaah!" riep ik bij het zien van de inhoud. Het zag er heerlijk uit. Verwonderd keek ik naar Kurosaki. "Heb jij dat gemaakt?" Kurosaki trok een wenkbrauw op. "Ja. Ga nou maar eten." Ik knikte. "Itadakimasu." Ik vouwde mijn handen boog lichtjes voorover. Daarna pakte ik de stukjes en viel aan. "Umai!" riep ik na de eerste hap. Kurosaki keek de andere kant op. "Zo zwak was ze dus niet, kijk hoeveel energie ze alweer heeft!" Ozaki wierp hem een strenge blik toe en wilde naar de deur lopen toen er ineens beelden door mijn hoofd schoten van voordat ik mijn bewustzijn verloor. "Ah, Ozaki-sensei!" riep ik snel. "Zijn er nog... Zijn er nog anderen gewond geraakt?" Ozaki kneep zijn ogen dicht en ook Otonashi sloeg zijn ogen neer. "Er zijn de nodige gewonden gevallen ja." zei Ozaki schuldig. Yuri boog zich voorover. "Maar daar moet jij je niet druk over maken, zorg nou maar gewoon dat je beter wordt." Ik slikte moeizaam een hap rijst door. "Maar... dit komt door mij." Tsubasa schudde zijn hoofd. "We vochten voor jou ja. Maar dat wil niet zeggen dat het jouw schuld is. Jij hebt er toch ook niet om gevraagd om ontvoerd te worden?" Ik haalde mijn schouders op. "Dat is waar." "Als je je beter voelt gaan we wel even op de ziekenzaal kijken." zei Shin zachtjes. "Als er mensen gewond zijn geraakt ben ik ook verantwoordelijk." hij wierp een blik op Kurosaki. "Deze hele reddingsactie was mijn idee. Ik heb Kurosaki en Izaya om hulp gevraagd en iedereen erbij betrokken." Ik glimlachte en pakte Shin's hand. "Dankjewel." zei ik zwakjes. Shin glunderde. Ozaki wees op de bento op mijn schoot. "Opeten dat." commandeerde hij. "Bevel van de dokter." "Ja dokter." lachte ik. Ik kon het niet helpen. Ik was bezorgd om iedereen, maar ik was zo blij om weer thuis te zijn!