donderdag 2 september 2010

Yamiko

Verbaasd keek ik hoe de man die me het afgelopen etmaal voortdurend onderdrukt had in elkaar zakken. Mijn opzichtige pakje verdween en ineens had ik mijn eigen kleren weer aan. Had ik hem vermoord? Nu ik terug getransformeerd was voelde ik weer hoe zwak ik me voelde. Trillend viel ik op mijn knieën. Ik voelde me licht in mijn hoofd. Al het geluid leek gedempt te worden en de wereld om me heen leek wel in slow motion te bewegen. Het aantal mensen van onze villa bleef maar vermeerderen. Tsubasa was er nu ook en liet dingen in de buurt van de vreemde mannen ontploffen, en het aantal Mahou-shoujo figuren leek haast te zijn verdubbeld. Hoe lang zou dit nog duren? Hoeveel mensen zouden er al uitgeschakeld zijn? Er lagen ook mensen die bij ons hoorden op de grond. Zouden ze ernstig gewond zijn? Zouden ze..... Zou deze strijd ook levens gaan kosten? Ineens galmde de stem van de ontvoerder door mijn hoofd. "Genoeg geprutst, vergeet niet waarvoor we gekomen zijn!" Terwijl ik me afvroeg waar hij het over had werd het steeds donkerder. Paniekerige stemmen overlapten elkaar en de vochtige bosgrond leek steeds dichterbij te komen.

Shin keek verbeten toe hoe drie van de mannen op Hikari af sprongen en haar handen boeiden. Hij wist dat dit zou gebeuren. Het liefst wilde hij meteen tevoorschijn komen om ze naar de keel te vliegen, hij had zich al veel te lang passief opgesteld. Hij dacht aan Kurosaki's woorden toen ze Yamiko's redding plande. "Als je impulsief handelt zul je er spijt van krijgen, Okazaki. Één ondoordachte actie kan alles verpesten. Dan raak je zowel Hikari als Yamiko kwijt." Hij klemde zijn kaken op elkaar. Hij moest op Izaya's teken wachten. Inmiddels werd Hikari overgeleverd aan de leider van het stel. Shin knikte. Nu stond hij er alleen voor. Hij zette zich schrap en keek naar de lucht. Een zee van rode vonken verlichten de licht. Shin's hart sloeg over, dit was het teken, hij sprong uit de bosjes en wenste vurig dat zijn plan ging werken.

Vanaf de grond keek ik wat er gebeurde. Ik kon me niet bewegen, maar kreeg ineens alles weer haarscherp mee. Shin greep in de binnenzak van zijn jas en haalde iets zwarts tevoorschijn en richtte het op mijn ontvoerder. Er ging een heftige schok door me heen. Was dat een pistool?

Hikari hapte naar adem toen ze het voorwerp in Shin's trillende handen zag. "SHIN!" gilde ze schel terwijl de tranen over haar wangen stroomden (het zal ook eens niet. >.>) Shin haalde diep adem en probeerde zijn handen recht te houden. Zijn ogen schoten vuur. "Laat haar los." zei hij zacht, maar kil. De ontvoerder keek even naar Shin's jonge gezicht en barstte toen in honend gelach uit. "Dacht je nu echt mij bang te maken met een speelgoedpistooltje?" Shin beet op zijn lip. "Je trilt anders wel." De man snoof sarcastisch. "Kijk naar jezelf man. Je kan dat pistool amper normaal vasthouden." Hij nam een stap richting Shin. Het wapen was nu op zijn voorhoofd gericht. "Kom nou." zei hij spottend. "Je komt net uit de luiers rollen. Iemand als jij kan geen mens ombrengen." Shin kneep zijn ogen tot spleetjes. "Onderschat nooit een tiener, oude man." In een strakke beweging zwiepte hij het pistool opzij. Hikari gilde. Er klonk een harde knal en een stukje verderop zakte een man in elkaar. Tsubasa (A) die in de buurt stond, deed verschrikt een stap opzij. Iedereen was inmiddels gestopt met vechten. Alle ogen waren op Shin gericht, die het pistool weer op de ontvoerder's voorhoofd richtte. In zijn armen zag hij Hikari hem met grote lege ogen aankijken. Ze zei niks meer, huilde zelfs niet meer (OMG IT'S A MIRACLE! *O*), ze keek alleen maar. Shin slikte even. "Sorry Hikari." fluisterde hij onhoorbaar. Daarna richtte hij zich weer op de man die hij onder schot hield. "Geloof je me nu?" Ineens leek de man een stuk minder zeker van zijn zaak. "Laat. Hikari. Los." zei Shin dreigend. "Laat haar los of ik schiet je overhoop." De man was duidelijk kwaad. Kwaad en verbaasd. Shin glimlachte terwijl de man langzaam zijn handen omhoog deed. Shin opende zijn arm en wenkte Hikari, maar ze schudde haar hoofd en rende in plaats daarvan naar Miyako toe. Shin zuchtte. Dat viel te verwachten. Ondertussen hield hij de man nog steeds onder schot. "Mooi." zei hij zachtjes. "Dan mag je nu op de grond gaan liggen met je handen op je hoofd, en je slaafjes mogen hetzelfde doen. De man vloekte luid, maar liet zich toen door zijn kniëen zakken. Zijn handlangers volgden zijn voorbeeld. "Soubi!" riep Shin. "Kom!" Meteen verscheen Soubi vanuit de bosjes met een grote rol touw. De andere jongens liepen naar hem toe en pakte allemaal stukken touw. Met z'n allen begonnen ze de handen en voeten van de mannen vast te binden, tot alleen de leider nog over was. Shin hurkte bij zijn hoofd en zette de loop van het pistool tegen zijn voorhoofd aan. Onderstussen gebaarde hij dat Soubi ook hem vast moest binden. "Ik zou je alsnog kunnen doden." zei Shin kalm. Zijn houding was volledig veranderd. Van de aanvankelijke zenuwen was niks meer te bekennen. "Maar gelukkig ben ik geen moordenaar." vervolgde hij toen, met een blik op Hikari.
Toen hij zeker wist dat iedereen goed vastzat, en niemand nog iets zou kunnen doen pakte hij totaal onverwacht een pakje sigaretten uit zijn broekzak. Hij viste er een sigaret uit en zette die tussen zijn tanden. "Ook één?" vroeg hij nonchalant aan de ontvoerder. Deze spuugde alleen op de grond. Shin lachte plagerig. "Oh das waar ook. Je kunt je handen niet gebruiken." Hij haalde zijn schouders op en bracht de loop van zijn pistool naar zijn eigen gezicht. Hikari's ogen werden groot toen ze zag wat hij van plan was. "NIET DOEN!" gilde ze hysterisch, maar Shin lachte alleen maar, en haalde de trekker over.

Hikari kneep doodsbang haar ogen dicht en verwachtte een schot te horen maar... Die kwam niet. Voorzichtig opende ze haar ogen weer. Shin nam met een stalen gezicht een trekje van zijn sigaret. Hikari's mond viel open. "Maar hoe...? Je schoot toch?" Shin lachte gespeeld. "Oh dit?" Hij richtte het pistool naar boven en haalde op nieuw de trekker over. Een klein vlammetje kwam boven de loop uit, maar verder gebeurde er niks. "Dit is een aansteker." zei hij droog. De ontvoerder begon verbeten te vloeken. Hikari was met stomheid geslagen. "Maar die man eerder... Die handlanger!" Shin glimlachte onschuldig. "Hikari. Je denkt toch niet echt dat ik iemand zou vermoorden?" Hij gebaarde naar Tsubasa. Tsubasa knikte en deed een stap opzij. Meteen begon de man die aan zijn voeten lag vastgebonden te bewegen. "Hij was niet echt dood." zei Tsubasa luchtig. "Hij kon alleen niet bewegen doordat ik zijn schaduw had vergrendeld." Hikari schudde verward haar hoofd. "En het schotgeluid dan?" Op het moment dat ze het zei klonk hetzelfde geluid opnieuw. Een grijnzende Izaya dook uit de bosjes met een draagbare radio waar aan alle kanten snoeren uit hingen. "Klinkt best echt hè?" Hij gebaarde naar de struik waar Kurosaki achter vandaan kwam. "Kurosaki heeft vanmiddag een hele geluidsinstallatie opgebouwd." "Kusooo!" riep de ontvoerder vanaf de grond. "Het was maar een aansteker." Shin klikte met zijn tong. "Ho ho, dit is niet zómaar een aansteker. Het is toevallig wel een Limited Edition Item uit de nieuwste collectie van Vivienne Westwood." "Niet te geloven." lachte Kurosaki. "Dus dit was je grote plan?" Shin grinnikte geamuseerd. "Ja, Izaya kwam met wilde plannen over pistolen, maar waar haal ik in godsnaam een echt pistool vandaan. Bovendien zou dat ook een beetje te ver gaan." Izaya haalde zijn schouders op. "Het doel heiligt de middelen, toch?" Shin schudde zijn hoofd en keek Hikari recht aan. "Niet altijd." Izaya grijnsde bij het zien van Hikari's rode gezicht. "Te iu ka, het belangrijkste is dat Yami-chan gered is en de politie is onderweg." Shin draaide zich met een ruk om. "Nu je het zegt... Waar is ze eigenlijk?" Hikari keek paniekerig om zich heen en zag me roerloos op de grond liggen. (Oh ja, ik schreef vanuit Yamiko's perspectief. xD) "O-onee-chan?" piepte ze zachtjes. Er kwam geen reactie.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten