dinsdag 7 september 2010
Miyako
Toen ik zag dat Yamiko er weer bovenop zou komen was ik rustig weggelopen en keek ik rond naar wie er allemaal op de grond lag. Helemaal in de verte zag ik een hand achter een struikje uitsteken. Snel rende ik er naartoe. Een gevoel van angst kroop over me heen toen ik Juliet, bleek in een plas bloed op de grond zag liggen. Ik liet me naast haar op mijn knieën vallen en voelde haar pols. Het was niet veel, maar ik voelde iets. "Otonashi-kun!" gilde ik in paniek. Yuzuru keek om en rende meteen naar me toe. Ik had ondertussen geprobeerde Juliet bij te krijgen. Mijn handen zaten vol met bloed. Haar bloed. Ik voelde dat ik misselijk werd van de geur die hier hing. Ik viel achterover op mijn kont en keek eng naar mijn handen. Er druppelde bloed op de grond. Mijn ogen werden groot. "M-miyako" achter me stond Mio die me langzaam overeind hielp. Mijn gezicht was lijkbleek. Yuzuru was heftig bezig met het helpen van Juliet. "Kom, je moet terug naar de villa" Mio ondersteunde me en zorgde ervoor dat ik het bos uitging. De frissere lucht deed me al beter. Maar Juliet. Ze was er echt niet goed aantoe. Ik hoorde Mio's ademhaling en probeerde me daar op te concentreren maar dit ging niet door het bloed aan mijn handen. We liepen terug de villa in. "Miyako!" Takuto kwam de zitkamer uit en keek naar mijn handen. "Wat is.. Wat heb je.." zijn zin bleef hangen en hij keek me aan alsof ik iemand had vermoord. "Juliet, het gaat niet goed met haar" brabbelde ik stomweg. Mio begon dingen uit te leggen aan Takuto maar ik hoorde het amper. Uiteindelijk nam ze me verder mee, we liepen naar de gezamelijke badkamer. Ze opende de kraan en hield mijn handen eronder. In de spiegel zag ik dat Takuto achter me stond en woorden zei die ik niet verstond. Het was alsof mijn hoofd vol zat met watten, ik wilde niets liever dan ergens gaan liggen en mijn ogen dichtdoen. Mio kloptte op mijn schouder en liep weg. Toen mijn handen schoon waren bracht Takuto me naar mijn kamer toe. Hij had sinds Mio weg was gegaan niets meer gezegd. Toen ik uiteindelijk mijn pyjama aanhad en in bed lag was ik niet meer moe. Mijn hoofd voelde weer licht. Takuto gaf me een kus op mijn voorhoofd en wilde weggaan. Ik greep zijn hand vast. "Niet gaan" zei ik.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten