Mitsuki

Rosette stond op en ging snel naar mij toe. Takuto schudde me nogal door elkaar. "Mitsuki! Mitsuki" riep hij nogal in paniek. Lys was lijkbleek. Wat was het toch een rotdag vandaag. Chrno liep naar Lys toe om haar wat te kalmeren. Rosette ging met haar hand richting mijn ketting maar Takuto sloeg haar hand weg. "Raak het niet aan" blafte hij naar haar. "Waarom niet! Het doet raar!" gilde Rosette zowat. Takuto haalde diep adem en kalmeerde zichzelf. "In die twee jaar dat ik met Mitsuki om ga, heeft ze die ketting nog nooit afgedaan of opengemaakt. Ik mocht het niet aanraken. Waarom zou jij dat verdomme dan wel mogen!" zei hij. "I-ik.." Rosette was sprakeloos. "Wat ga je nu doen?" vroeg Rosette. Takuto haalde zijn schouders op en dacht even na. "Ik breng haar naar haar bed, dan komt het vast wel weer goed" zei hij. Chrno knikte. Takuto tilde me voorzichtig op en liep terug naar binnen. "Ik vind het jammer dat de avond ze gelopen is" mompelde Lys beteuterd. Rosette pakte een emmer water en gooide het vuur uit. Chrno rolde de matjes op. "Wij kunnen beter ook naar binnengaan. De rest zal het ondertussen ook wel zijn" zei hij. Lys knikte. Met zijn drieën liepen ze naar binnen. Ondertussen liep Takuto door de gang opzoek naar mijn kamer. Na wat zoeken had hij het gevonden en ging hij naar binnen. Hij legde me op bed neer en deed de gordijnen dicht. Daarna ging hij op het bed zitten. Ik kwam langzaam terug bij zinnen en draaide me om. Mijn hoofd bonkte en ik opende mijn ogen. Ik schrok van Takuto toen ik hem zag zitten. Voorzichtig ging ik zitten. Ik rilde en trok de dekens over me heen. "Wat gebeurde er net?" vroeg Takuto. Ik was stil. "Als je het niet wilt zeggen is het ook goed" mompelde hij. "Takuto-kun.. Ik moet je wat vertellen.." begon ik met tranen in mijn ogen. "Ik ben een.. Ik ben een" ik kwam niet uit mijn woorden. "Laat maar, vergeet alles maar" zei ik toen.