Hikari

Ik keek Chrno verward aan. Hoe kon hij nu denken aan plezier maken? Ik schudde mijn hoofd. "Sorry Mitsuki. Ik ben niet zo'n zin." Ik zag de teleurstelling op zijn gezicht. "Je kunt wel wat afleiding gebruiken Hiki-pi..." mompelde ze voorzichtig. Ik schudde heftig mijn hoofd. "Hoe kan ik nou lol maken bij een kampvuurtje terwijl onee-chan...Terwijl onee-chan..." Ik kon mijn zin niet afmaken. "Mitsuki-chan heeft gelijk, Hikari." Shin keek me ernstig aan. "We kunnen nu toch niets doen. Yami-chan heeft er niks aan als we hier allemaal een beetje depressief zitten te zijn. Nou neem een hap." Hij gebaarde naar mijn bord. Ik keek eigenwijs uit het raam. "Ik heb geen honger." Shin wierp een blik op Mitsuki, die beteuterd naar haar bord keek. "Ik ook niet." zei hij toen. "Maar Mitsuki-chan, Tsubasa en Misuzu hebben hier erg hun best op gedaan. Het zou zonde zijn als je het koud liet worden." Shin pakte mijn stokjes en hield me een stuk omurice voor. "Kom op, neem een hap. Yami-chan vermoordt me als ze terug komt en jij bent ineens broodmager." Onwillekeurig verscheen er een glimlachje op mijn gezicht. Gehoorzam hapte ik naar de stokjes. "Goedzo. Grote meid." Shin klopte zachtjes op mijn hoofd. Ik schoot in de lach en verslikte me bijna in de omurice. Mitsuki keek me vol verwachting aan. "Oiichii." mompelde ik met volle mond. Mitsuki's gezicht klaarde op. "Ga je straks mee naar het kampvuur, Hikari-chan?" Shin keek me grijnzend aan. Tegen zo'n warme glimlach kon ik geen nee zeggen, dus gaf ik hem een klein knikje. "Braaf." Shin lachte en pakte nog een stuk omurice. "Mondje open." zei hij plagerig. "ik denk dat ik nu zelf wel kan eten hoor." zei ik blozend. Shin schudde zijn hoofd. "Niks ervan. Mondje open."