Mitsuki

"Doushi yo* kana, kana?" mompelde ik. Takuto haalde zijn schouders op. Ik zuchtte. "YADAAAAAAAAAAA!" Ik schoot van Takuto los en keek geschrokken. Ik voelde me slap, alsof iemand mijn energie leende. Mijn ketting lichte fel op. Verdomme! Wat was dit? "Mitsuki, wat is er met je ketting?" vroeg Lys met grote ogen. "I-ik heb geen flauw idee" bracht ik uit. Ik hoorde de gil weer en greep naar mijn hoofd. Ik kneep mijn ogen dicht en zag een oranje gloed. Dat was niet goed! "Mitsuki, daijoubu?" Takuto pakte mijn hand vast maar ik trok mijn hand weer los. Het vuur knetterde en werd hoger. Ik opende mijn ogen en keek naar Takuto. Ik wilde het hem vertellen, maar dat kon niet. Ik voelde me misselijk, ziek. Mijn ogen rolde in mijn oogkassen en mijn zicht werd slecht. Ik merkte dat ik nog opstond om weg te gaan, om wat te gaan drinken, maar ik kwam niet ver. Op het moment dat ik mijn eerste stap zette werd het zwart en viel ik om. In mijn hoofd was weer die gil. Het storf langzaam weg. Weer de enge mannenlach. Ik wist het. Het kwaad had de Orange Mermaid te pakken. Ik lag op mijn zij op de grond, mijn krullen kronkelde langs me heen over het gras, de schelp aan mijn ketting klapte open en de rode parel gloeide fel.

*Ik heb geen flauw idee of je het zo speld.. of is het spelt)?