Hikari

Takuto keek Miyako geïrriteerd aan en Miyako wierp benauwd een blik op de deur. Ik wachtte tot Miyako haar verhaal zou hervatten, maar dat deed ze niet. Iedereen gaapte haar vol verwachting aan, maar Miyako ontweek de blikken. Ineens drongen haar woorden van de vorige avond tot me door; "Ik kan het Takuto niet vertellen, dan verander ik in bubbels." Ik slikte. Dat was een grapje toch? Maar in ieder geval kon of wilde ze het Takuto niet vertellen. Hmm... Hoe kwamen we van Takuto af? Ringo ving mijn blik en glimlachte onschuldig. Onopvallend wees ze op haar mobiel. Ik begreep niet helemaal wat ze van plan was, maar knikte en pakte mijn eigen mobiel. Onder de tafel toetste ik Ringo's nummer in. Een seconde later schalde Ringo's vrolijke ringtone door de eetzaal. Ringo deed alsof ze een beetje schrok en pakte haar telefoon uit de zak van haar jurkje. Snel stopte ik mijn eigen mobiel terug in mijn zak en keek naar Ringo. "Hmm... Ryoushi-kun?" zei ze hard genoeg dat iedereen het kon horen. "Miyako-san? Ja, die is hier, zal ik haar geven?" Ze speelde met het lintje van haar rode capeje. Ik giechelde zachtjes. Wat een actrice. "Oké, ik zal het zeggen." kraaide ze nog, voordat ze ophing. Alle ogen waren inmiddels op Ringo gericht. Ringo grijnsde ondeugend en wendde zich tot Miyako. "Ryoushi-kun wil je spreken, maar hij durft de eetzaal niet in te komen, uit angst dat iedereen naar hem zal kijken." Miyako knikte langzaam. "Eh... Oké..." "Hij wacht in de gang net buiten de eetzaal." piepte Ringo zangerig. "Ik zou maar opschieten, want hij klonk behoorlijk ernstig." "Oké." zei Miyako opnieuw. Ze keek Ringo dankbaar aan, stond op, en verdween de eetzaal uit.