Met een ruk draaide ik me om. Een serie lichtflitsen boven de zee volgden elkaar in hoog tempo op. Tsubasa riep iets, maar ik kon het niet verstaan. Na een laatste lichtflits viel er een gedaante met hoge snelheid in het water. Ik sperde mijn ogen open toen ik haar voeten onder water zag verdwijnen. Was dat...? "Miyako!" gilde Tsubasa, mijn gedachten verwoordend. Ik hapte naar adem. Een mengeling van blijdschap en angst trok door me heen. "Ze leeft nog..." mompelde ik zachtjes. "Shit!" hoorde ik iemand roepen. Ik draaide me om. Het was Kuze-san. Zonder enige aarzeling trok hij de knopen van zijn bloes kapot, gooide hem van zich af en rende de zee in. "Shuichi!" riep Mizuki. "Wacht!" Kuze-san keek over zijn schouder en glimlachte even. Mizuki slikte toen Kuze-san's zwartharige achterhoofd in de golven verdween. "Moeten we hem gaan helpen?" vroeg Shin aarzelend. Mizuki schudde zijn hoofd. "Hij kan goed zwemmen." Ik haalde diep adem. Het liefst was ik ook de zee ingerend, maar ik wilde niet iedereen weer bezorgd maken. Ik wist ook wel dat Kuze-san dit beter kon doen dan ik. Een klein glimlachje kroop over mijn gezicht. Het maakte ook niet uit. Miyako gilde toen ze in het water viel, dat betekende dat ze nog leefde. Ongeduldig wachtten we af. Het leek een eeuwigheid totat Kuze-san weer zichtbaar werd. Hij zwom langzaam en zwaaide met zijn arm toen hij ons zag. Met zijn linkerarm hield hij een bruinharige gedaante boven water. Mijn hart sloeg een slag over en mijn ogen schoten vol. "Ik ga helpen!" riep Shin, en hij trok zijn shirt over zijn hoofd en rende naar het water. Even later kwamen met z'n drieën het strand weer op. Miyako's kleine, tengere lichaam lag roerloos in Kuze-san's armen. Voorzichtig legde hij haar op het strand. Ik knipperde met mijn ogen, maar de tranen gingen niet weg. Haastig rende ik naar Miyako toe en liet me op mijn knieën vallen in het natte zand. "Is ze..." piepte ik. Kuze-san fronste en legde twee vingers in haar hals. "Ze leeft nog." zei hij zakelijk. "Maar ze is ijskoud." Hij boog zich over Miyako's gezicht en kneep haar neus dicht. Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Mizuki ging naast me in het zand zitten en pakte mijn schouders. Tsubasa stond aan de andere kant met haar voeten half in het water en keek wezenloos toe hoe Kuze-san afwisselend zijn lippen op die van Miyako drukte en met zijn handen druk uitoefende op haar borstkas.
Na wat een eeuwigheid leek kwam er eindelijk beweging in het kleine bleke lichaam. Miyako's gesloten ogen knepen samen, en ze begon krampachtig te hoesten. Ineens kwam ze half overeind en spuugde een mond vol zeewater op de grond. Toen opende ze haar ogen en keek ons verward aan. "Ara? Wat is er..."
"Miyako!" zonder haar uit te laten praten vloog ik haar om de hals. Mizuki en Tsubasa volgden mijn voorbeeld. Miyako giechelde zachtjes. "Mooh, jongens..." Ik barstte in lachen uit maar tegelijkertijd stroomden de tranen over mijn wangen. Miyako's huid voelde angstaanjagend koud, en haar lichaam trilde nog. Toen ze weer begon te hoesten liet ik haar abrupt los. "Geef haar wat ruimte." zei Kuze-san snel. "Daijoubu?" vroeg Tsubasa bezorgd. Miyako knikte en liet haar blik over de groep glijden. "Ik dacht dat je dood was, baka!" gooide ik eruit. Miyako's ogen werden groot. "Hoe kwam je daar nou weer bij!" Ik haalde mijn neus op en veegde verwoed over mijn natte wangen. "Je sprong van de cliff af! Waarom deed je dat in Godsnaam?" Miyako keek me verward aan. "Eh? Hoe weet jij...?" Ik stopte abrupt met mijn gezicht droog maken. "Dus het is waar? Je bent echt gesprongen?" Ik kreeg het gevoel alsof mijn keel werd dichtgeknepen. Miyako gaf nog steeds geen antwoord. "Takuto vertelde het ons." zei Mizuki zachtjes. "Hij heeft je gezien." Ik schudde ongelovig mijn hoofd. "Waarom? Waarom heb je het gedaan?" Miyako zweeg en wendde haar blik af. "Wilde je... Wilde je je leven beëindigen?" voegde ik er voorzichtig aan toe. "Natuurlijk niet!" riep Miyako fel. "Ik hou van mijn leven met jullie! Dat zou ik nooit doen!" "Maar waarom deed je het dan wel?" vroeg ik zachtjes. Mijn stem trilde. "Het had je dood kunnen zijn..."
(Zo dat is wel climax genoeg voor een 200ste post toch? En ik heb je in een pinch geschreven. >8D Zie je hier maar eens uit te krijgen mwuhahahaa. x'D)
Edit: Zie ik nu ineens; het is niet alleen de 200ste post, maar ook nog eens Hikari's 100ste appearance! =D
Geen opmerkingen:
Een reactie posten