Miyako

Azusa, die naast Jun zat, klopte hem wat onbeholpen op zijn rug omdat hij erg aan het hoestten was. Ik voelde dat mijn wangen rood werden. Ik keek weer naar Lys. "Je bent een wat?! Waarom heb je dat niet eerder gezegd!" vroeg ze dommetjes. Ik haalde mijn schouders op. "Hoe lang ben je het al" "Al der hele leven sufferd!" snauwde Rosette. Geez, die had last van een ochtenhumeur ofzo. Lys liet mijn handen los en dacht even na. "Het verklaard half waarom je nooit in het zwembad zat.." zei ze. Ik glimlachte schuldig. "Dat doe ik soms. Als jullie slapen" mompelde ik zachtjes. "Wat voor een kleur heb je!" Lys bleef maar doorvragen. "Rood" "Ken je meerdere Mermaids?" ik knikte. "Gaaf" "Mag ik het zien?" Ik keek haar vreemd aan. "Nu even niet" "Wat is er vannacht allemaal gebeurd" "Dat legt ze allemaal uit als het niet meer zo chaotisch hier is" hoorde ik de kille stem van Tsubasa zeggen. Lys en ik keken allebei naar de deuropening, waar Tsubasa stond. "Maar.." "Nee, later" Tsubasa liep naar een stoel bij ons in de buurt en ging zitten. "Weet Takuto het?" vroeg Azusa. Ik wilde net aan mijn antwoord beginnen toen ik een bekende stem hoorde. Ik kreeg kippenvel en keek naar mijn bord. "Weet ik wat?" Voetstappen naderde, ik voelde een koude hand op mijn schouder, aangezien Shinigami's nou eenmaal koud zijn en geen temperatuur voelen. "Oeps" hoorde ik Azusa zachtjes zeggen. "Wat weet ik niet wat jullie blijkbaar wel weten" Ik hoorde hoe zijn stem ongeduldiger werd. Ritsu nam het over. "Ohayo Takuto! Waarom ga je niet gewoon even zitten! Je komt het vanzelf wel te weten" zei ze met een grote grijns. "Baka" zei Mio tegen haar. Takuto liet mijn schouder los en ging naast Shizuo zitten.

Hikari

Met mijn haren nog nat van het douchen liep ik de eetkamer in. Onbewust zoch ik de ruimte af naar die warrige lichtblauwe haren. Shin was er nog niet. Ik voelde mijn wangen rood worden. Waarom zocht ik hem eigenlijk? Ik had hem net nog gezien. Wat ongemakkelijk liep ik naar de lange tafel waar Miyako, Jun, Mio, Shizuo, Ringo en Lys zaten. Ik ging naast Ringo zitten en keek naar Miyako. Lys had haar handen vast en keek haar ernstig aan. "Ohaiyo Gozaimasu." kraaide Ringo vrolijk. "Ohayo." zij ik terug. "Je komt net op tijd." zei Ringo met een onschuldig lachje op haar gezicht. "Miyako-chan ging net vertellen over het feit dat ze een Mermaid is." Jun verslikte zich in zijn koffie en Shizuo's sigaret gleed tussen zijn lippen vandaan. "WAT?!" riepen Miyako en ik in koor. "Hoe weet jij dat nou weer?!" Ringo nam met een uitgestreken gezicht een slokje thee. "Ach, ik heb zo mijn bronnen." zei ze opgewekt.

Miyako

Ik haalde diep adem en liep de gang op. "Miyakooo~" hoorde ik achter me. Ik keek om en stapte geschrokken achteruit. Ritsu's gezicht was recht voor me. Ze grinnikte. Mio kwam om de hoek. "Mooh, Ritsu!" zei ze boos en ze gaf haar een dreun op haar hoofd. "Hitai" jammerde Ritsu. Met zijn drieën liepen we verder naar de eetzaal. Het was nog best leeg. Waren we te laat? Ik zag een blad hangen. Er zaten schattige stickers van Yui op en Tsumugi's nette handschrift meldde dat het ontbijt later was. "Ohayo" zeide Ritsu, Mio en ik in koor. "Ohayo" zeiden de mensen die er zaten. Het waren er echt niet veel. Ik zag Azusa, Yui (Haar roze haar en duivelstuff was onmisbaar), Ringo, Ryouko, Jun, Shizuo en alle Vocaloids. Ik hoorde ook geluiden op de gang. De rest kwam er ook al aan. We liepen naar ongeveer het midden van de lange tafel. Ik ging naast Jun zitten, naast me was een lege stoel. Tegenover me zaten Ringo, Mio en Shizuo. Wanneer zou Takuto komen? Zou hij merken dat ik zijn speldjes inhad? Ik moest glimlachen en voelde een blos op mijn wangen. Het werd drukker aan tafel en het geroezemoes werd steeds harder. Rosette kwam aanlopen en ze was best stil. Ze ging naast Shizuo zitten. Ze werd gevolgd door Lys en Chrno. "Ohayo" zei ik nogsteeds schor. Lys keek me met grote ogen aan en ging snel naast me zitten. Ze pakte mijn handen vast. "Ik wil dat je me alles verteld" zei ze ernstig.

Hikari

Ik draaide de douchekraam open en liet het warme water over mijn lichaam stromen. De badkamer rook nog naar onee-chan's shampoo. Ik haalde diep adem en pakte de shampoo-fles. Ik glimlachte bij het zien van het proefdiervrij-logo. Onee-chan was vegetarier en altijd heel fel over dierenmishandeling. Met een zucht zette ik de fles terug en pakte mijn eigen shampoo. "Onee-chan..." mompelde ik terwijl ik veel te veel shampoo in mijn haar deed. "Aitai."

Miyako

Mijn ogen voelde zwaar aan en ik was kapot. Ik wreef zwakjes door mijn ogen en kuchtte schor. Moeizaam keek ik rond, Suiseiseki was vandaag niet door het raam heen gevlogen, wat aardig. Ik stond op en waggelde als een eend naar mijn badkamer. Ik schrok toen ik in de spiegel keek. Mijn huid was bleek en mijn ogen zagen heel donker en ik had wallen. Mijn haar zat in vettige slierten rondom mijn gezicht. Meteen liet ik het bad vollopen en sjokte ik naar mijn kast. Om 12 uur moest ik werken, dus ik legde alvast de cosplayspullen die ik hier had klaar. Ik pakte ook nog een korte , heel lichtblauwe spijkerbroek met gaten en schaafplekken plus een zwart hempje. Uit het kleine kistje langs de kast pakte ik twee wit met zwartgeblokte speldjes. Op één van de speldjes zat een Yin-Yang teken. Die had ik van Takuto gekregen op mijn 15de verjaardag. Met mijn gewone kleren in de hand liep ik terug naar de badkamer. Het bad was inmiddels vol. Langs het bad stond een roze met blauw ding. Het had wel wat weg van een kan met een draaihendel eraan. De kan zelf was roze, de deksel en draaihendel waren blauw. Ik ging het bad in en kreeg mijn Mermaid vorm. Dit voelde al stukken beter. Ik pakte de kan en draaide aan de hendel. Er kwam allemaal schuim uit het ding. Ik werd er vrolijk van en begon te zingen. "Kiite, mune no, hajikete tobichiru nan darou, furete, mune no, chiisaku moeteru atsui honou, konna kimochi, hajimete na no yo" Zo'n kwartier later stond ik omgekleed en al voor de spiegel. Ik had bepaalde mensen straks wat uit te leggen. Ik keek naar de vloerbedeking en balde mijn vuisten.

http://www.youtube.com/watch?v=z5lDKEnZaEE - Zoiets is het zingresultaat xD Yay voor oude fandubs

Hikari

Langzaam deed ik mijn ogen open. Mijn hoofd bonkte en het zweet stond op mijn rug. Mijn schouders deden zeer. Ik lag niet erg comfortabel. Ik kwam half overeind. Er kleefde iets aan mijn gezicht. Toen ik het eraf trok zag ik dat het een speelkaart was .Slaperig keek ik om me heen. Tussen de gesloten gordijnen door viel er een streep zonlicht de kamer in. Ik lag overdwars op mijn bed met mijn kleren nog aan. Op het bed lag een stapel speelkaarten. Langzaam kwamen de herinneringen van de volgende avond terug. Ik had tot diep in de nacht zitten kaarten met Shin. Maar waar was hij dan? Ietwat paniekerig keek ik de kamer rond. "Shin?" Ineens realiseerde ik me dat het geluid van een kletterende douche, wat me eerder niet was opgevallen, nu ophield. De deur van de badkamer ging open. Shin kwam naar buiten met een handdoek op zijn hoofd. "Nani?" vroeg hij nonchalant. Ik moest onwillekeurig glimlachen. "Je bent er nog." mompelde ik. Shin grinnikte. "Ja, we zijn tijdens het kaarten allebei in slaap gevallen, maar toen ik wakker werd sliep je nog, dus ik heb even je badkamer gebruikt. Gomen." Ik schudde mijn hoofd. Shin plofte naast me neer op bed. Ik snakte naar adem. "Wat is er?" vroeg Shin meteen. Ik giechelde. "Je ruikt naar onee-chan." Shin glimlachte ongemakkelijk. "Aha, het was dus toch Yami-chan's shampoo." Ik begon te lachen. Shin keek me verontwaardigd aan. "Er stonden er twee! Hoe moest ik nou weten welke ik moest gebruiken! Ik moet mijn haar toch goed verzorgen!" Hij pakte een pluk van zijn vochtige, lichtblauwe haar en streek er ijdel overheen. Ik lachte nog harder, nu lachte Shin mee. Ineens viel mijn oog op de klok. "Het is al half elf!" riep ik geschokt. Shin haalde zijn schouders op. "Ja... Dus?" "We zijn veel te laat voor het ontbijt!" piepte ik zenuwachtig. Shin grijnsde. "Oh nee hoor. Mugi-chan kwam vanmorgen langs om te zeggen dat het ontbijt vandaag pas om elf uur begint, omdat iedereen weinig geslapen heeft vanwege de problemen met Miyako. "Oh." Ik zucht opgelucht. "Dan ga ik nog even douchen!" zeg ik opgewekt. Shin trekt een wenkbrauw op. "Hulp nodig." Ik voel mijn wangen gloeien. "Mooh baka. Jij bent al schoon." Shin steekt zijn tong uit. "Ik ga op mijn kamer schone kleren aandoen, dus ik zie je zo bij het ontbijt wel."

Tsubasa

Ik sloeg mijn oranje haren over mijn schouder en liep in de richting van mijn kamer. Onderweg kwam ik Takuto tegen. Hij greep me vast bij mijn schouders. "Waar is Miyako" vroeg hij. Ik sloeg zijn handen los. "Ze slaapt en je laat haar met rust!" zei ik fel. "Er is net het een en ander gebeurd, maar dat wordt je straks uitgelegd" zei ik iets rustiger. Ik duwde hem terug naar zijn kamer en liep toen naar die van mezelf. Ik stapte in bed en viel in slaap.

Hikari

Ik was op weg naar mijn kamer toen ik Shin tegenkwam. "Is Miyako al naar bed?" vroeg hij, hij hield een sleuteltje omhoog. Ik knikte. "Laat haar maar slapen. Die sleutel komt morgen wel." Shin knikte en liet de sleutel weer in zijn broekzak glijden. "Ga je ook naar bed?" vroeg hij vertwijfeld. Ik haalde mijn scchouder op. "Dat was ik wel van plan, maar slapen wordt hem toch niet, met alles wat er vannacht is gebeurd, en wat er vanavond gaat gebeuren... Shin sloeg zijn ogen neer. "Yami-chan..." "En jij?" vroeg ik met een fake smile. Shin grinnikte bitter. "Ik heb niet zoveel slaap nodig." Ik knikte en keek naar de grond. Ik voelde mijn wangen gloeien. "Wil je anders eh... Even binnenkomen?" vroeg ik verlegen met een blik op mijn kamerdeur. "Het is nogal eenzaam zonder onee-chan." Shin knikte en haalde een kaartspel uit zijn zak tevoorschijn. "Maak je geen zorgen, samen komen we de nacht wel door."

Miyako

Ik werd omhelst door een berg meisjes. Het gewicht van iedereen zorgde ervoor dat ik haast omviel. Ik hoorde een bekende stem en wurmde met wat losser uit de grouphug. "Heiwajima-kun" zei ik zachtjes. Shizuo keek naar me en zijn gezicht betrok. Zonder wat te zeggen liep hij weer verder. "Je stinkt naar zeerommel" zei Yui. "Goh, hoe zou dat nou komen" zei Tsubasa scherp. Ik werd losser gelaten. "Ik denk dat het verstandig is als Miyako nu gaat slapen, morgen wordt het wel uitgelegd" zei Kuze-san. Ik knikte. "Doe dat vest maar eerst even in de was voor je het teruggeeft" zei Tsubasa. Weer knikte ik. Hikari pakte mijn arm vast en haalde me voorzichtig tussen de menigte uit. "Oyasumi" zei ik zwakjes. Chizuru glimlachte warm en begon toen de overige meiden terug naar hun kamers te leiden. Hikari en ik liepen naar mijn kamer. Ik zag er flink op tegen Takuto straks onder ogen te komen. "Hikari-chii.. ik kan het Takuto niet vertellen" zei ik en ik stopte met lopen. "Waarom niet?" vroeg Hikari. "Dan verander ik in bubbels" Hikari keek me even vreemd aan. Ze begon zenuwachtig te lachen. Ik balde mijn vuisten. "D-dan.. Tja.. Uhm" Hikari dacht na. "Hij moet het zelf ontdekken.. Of iemand van jullie moet het vertellen" zei ik. We liepen stil weer verder. Uiteindelijk kwamen we dan bij mijn kamer. "Oyasumi" zei ik twijfelachtig. "Oyasumi nasai" zei Hikari. Ik liep mijn kamer binnen en Hikari liep ook weg. Zo snel als het ging trok ik mijn pyjama aan, morgen zou ik wel even in bad gaan, ik had er nu geen puf meer voor. Ik stapte in bed en viel meteen in slaap.

Hikari

Ik ging naast Miyako op de achterbank zitten en schoof door zodat Tsubasa er nog bij paste. Kuze gooide de deur dicht en ging voorin zitten, naast Mizuki. Miyako tuurde afwezig uit het raam. Tsubasa boog zich over me heen en gaf haar een por in haar zij. "Tijd voor uitleg!" zei ze half-serieus. Kuze-san zuchtte. "Laat haar toch even!" zijn stem klonk geirriteerd, maar Miyako schudde zwakjes glimlachend haar hoofd. "Het geeft niet, ik ben jullie wel een uitleg verschuldigd." Mizuki keek verwachtingsvol achterom en Miyako begon te vertellen. Het was een ongelofelijk verhaal, ze vertelde over haar ouders, haar jeugd en haar verleden met Takuto. Mijn mond viel open. Ik had geen idee dat Miyako zulke dingen had meegemaakt. Ergens kreeg ik een gevoel van schaamte, dat ik zo weinig van mijn vriendin afwist. Hoe had ik al die jaren niets kunnen merken? Miyako's verhaal duurde de hele weg, tegen de tijd dat we bij de villa aankwamen begon het al licht te worden. "Het spijt me dat ik dit al die tijd voor jullie verborgen heb gehouden." besloot Miyako haar verhaal. Mizuki glimlachte. "Je bent vergeven! We hadden je waarschijnlijk toch niet geloofd als je op een dag tijdens het ontbijt had gezegd: 'Trouwens jongens, wisten jullie dat ik een mermaid was?' Dit is waarschijnlijk de beste manier om erachter te komen." Kuze-san schoot in de lach. "In ieder geval weten we nu dat je niet van die klif sprong om zelfmoord te plegen!" Iedereen lachte mee, maar ineens schoot me iets te binnen. "Takuto!" Ik sloeg mijn hand voor mijn gezicht. "Die denkt nog steeds dat je verdronken bent! Iedereen waarschijnlijk!" Miyako slikte hoorbaar. Kuze-san wierp een blik op de villa. "Dat komt morgen wel, iedereen zal nu wel slapen." Hij duwde de deur open en liet ons naar binnengaan. Toen we de hal inliepen zagen we dat de deur van de woonkamer openstond. Miku, die in de deuropening stond keek met grote ogen naar Miyako. "Ze zijn terug!" piepte ze met haar hoge stemmetje. "Miyako leeft nog!" Meteen steeg er een enorme herrie op uit de woonkamer. Iedereen schreeuwde door elkaar. Ik wierp een blik op Miyako, die bleek wegtrok. "MIYAKOOO JE LEEFT NOOOOOG!" Rosette kwam de woonkamer uitgestormd en vloog Miyako om de hals, waardoor ze even wankelde. Al snel volgden Miku, Juliet, Chizuru, Yuuki, Yui, en Haruhi haar voorbeeld. Ik schoot in de lach bij het zien van die enorme kluwe meisjes. Miyako snakte naar adem. Vanuit een andere gang kwam een jongen aangelopen met warrig halflang blond haar. Hij droeg een barkeepers-outfit, en ondanks het feit dat het nacht was, een zonnebril met blauwige glazen. Hij keek naar het groepje knuffelende meisjes en trok een wenkbrauw op. "Vanwaar al die drukte?"

Miyako

Ik had mijn kletsnatte kleren weer aan en het was koud, ookal zaten we midden in de zomer. Mijn knieën knikte en ik had kippenvel. De natte handdoek was opzich ook niet zo'n pretje, maar die voelde iets warmer aan dan de lucht om me heen. Rina kwam naar me toe. "Je moet terug naar je paleis" zei ze terwijl ze mjn linkerarm stevig vastgreep. Kuze-san keek naar Rina. "Nee, ze gaat mee terug naar de villa" Mina kwam ook aanlopen. Ze sloeg haar blonde haar over haar schouder. "Jij begrijpt onze wereld niet" zei ze met een wijzende vinger tegen hem. Ik keek de twee meiden aan met een blik van willen-jullie-alsjeblieft-ophouden-jullie-maken-het-alleen-maar-erger. Seira kwam er ook nog bij staan. Ze zag mijn blik. "Het is beter als je morgen zo snel mogelijk terug komt, ik zwem wel even langs je paleis" zei ze wijs. Ik knikte. Seira, Rina en Mina draaide zich om en gingen terug de zee in. "Mata ashita!" zei Seira nog met een lieve glimlach. Noëlle en Karen zwaaide nog. Met zijn zevenen doken ze weg. Ik voelde dat Kuze-san weer verder wilde lopen en ging mee. Toen bedacht ik me dat Shin mijn fietssleutel nodig had. Ik zag hem en vond hem in een kletsnatte zak in mijn rok. Samen met best wat water trok ik hem uit mijn broekzak. Tsubasa kwam aanzetten. Ze trok het vest uit wat ze aanhad en verwisselde dat met de natte handdoek om mijn schouders. "Je hebt echt wat uit te leggen" fluisterde ze in mijn oor. Ik knikte met een zwakke glimlach. Mijn benen voelde zwaar en trilde nogsteeds. Mijn kleding zat aan me vastgeplakt en mijn haar viel in natte slierten naast mijn hoofd neer. Een groot deel zat tegen mijn gezicht uit. Mizuki trok een stukje zeewier uit mijn haar. "Gatver" hoorde ik Tsubasa zachtjes zeggen. Kuze-san opende de deur van zijn auto.

Hikari

Vol verbazing keek ik hoe Miyako en de andere meisjes het strand op kropen. Miyako keek langzaam op en glimlachte ongemakkelijk. "Jij hebt heel wat uit te leggen." zei Mizuki met grote ogen. Miyako zuchtte. "Maar dat kan wel even wachten." voegde Kuze-san er met een strenge blik op Mizuki aan toe. Hij hielp Miyako overeind en legde de inmiddels al natte handoek om haar shouders. "Laten we nu gewoon naar huis gaan, jullie kunnen wel wat slaap gebruiken." Hij gebaarde met zijn hoofd naar de auto. Miyako schudde haar hoofd. "Ik ben op de fiets." Ze wierp een blik op de meisjes achter haar. Kuze-san krabte op zijn achterhoofd. "Ze passen niet allemaal in mijn auto, maar je bent pas net bij, het lijkt me beter als jij in ieder geval meerijdt." Shin zette een stapje naar voren. "Ik zorg wel dat je fiets thuiskomt." Kuze-san glimlachte. "Dat scheelt weer ruimte in mijn auto."

Miyako

Wauw! Good job 8D Ik ga gewoon doen dat iedereen komt te weten dat Miyako Mermaid is en ik ga haar ont-mermaiden, of misschien toch niet. Is dat een woord? Vanaf nu wel =)

Ik wilde net beginnen aan een smoes waarom ik was gesprongen toen ik de drang kreeg om op te staan. Dat deed ik ook. Mijn benen trilde als een gek en ik viel bijna om. Ik stapte richting het water. "Miyako!" hoorde ik Hikari nog zeggen. Ik schudde mijn hoofd. Er was een knal achter en de lichtkoepel verdween. "Minna" zei ik zachtjes. Vlak boven me verscheen een groot, helder licht. Er verscheen een prachtige vrouwelijke gedaante in. Ik ging op mijn knieën. "Aqua Regina-sama" zei ik met mijn hoofd gebogen. Ik hoorde wat mensen achter me naar adem snakken. "Dit is van jou" ze kwam naar me toen en duwde voorzichtig iets in mijn hand. Mijn ogen werden waterig. Het was mijn parel + houder. "A-arigatou" zei ik. Meer kon ik niet uitbrengen. "Zing prinses, sta je vriendinnen bij. Het is nu of nooit" zei Aqua Regina-sama. Ik knikte en wreef door mijn ogen. Ik zag 7, witte lichtbollen mijn kant op komen. Ik herkende de gedaantes die erin stonden. Ze werden gevolgd door de groenharige man met vleugels. "Miyako! HENSHIN!" brulde Mina die boos was. "Red Pearl Voice!" weer transformeerde ik, maar het voelde krachtiger. Ik zag er nu ook iets anders uit dan de vorige keer. De andere werden door een hoepel van licht gehaald en zagen er nu ook anders uit. Onverwachts schoot mijn hand de lucht in, ik ving een roze, glitterend ding en stak het in mijn E-pitch. Wat gebeurde er? Er starte een nieuwe melodie. Het voelde warm en bekend. "Yosh! Ikewayo!" riep ik en ik voegde me bij de rest. "Pichi pichi voice, Live start!" riepen we met zijn achten. Met zijn alle begonnen we Kibou no Kaneoto te zingen. Het klonk prachtig en Mikeru werd erg verzwakt. Halverwege begon Aqua Regina-sama te zingen. Ik kreeg kippenvel. Haar stem was, krachtig en prachtig. (Hé, dat rijmt x3) "Love shower pitch! Encore wa ikaga?" riepen we op het eind. Er was een harde knal en Mikeru verdween. In zijn plek hingen nu 5 andere Mermaids. Een witte, een oranje, een violette, een zwarte en een donkerblauwe. "AURI!" riep Mina door het dolle heen. Ze vloog de oranje mermaid om de hals. Aqua Regina-sama hing voor ons. "Mameedo Purinsessu-tachi (Hoezo gebrekkig O.o) Goed gedaan. Jullie hebben de 14 (Ja, er zijn er vanaf nu 14 xD) zeeën verlost van het kwaad. Jullie parels hebben ervoor gezorgd dat ik weder kon keren. Mijn dank is groot" zei ze. "Ik heb teveel Anime gekeken" mompelde Tsubasa die het niet kon geloven. "Mizuki, knijp me" zei ze droog. Mizuki kneep hard in Tsubasa's wangen. "Au!" riep Tsubasa. Het was echt. Nee. Dat kon niet. "Miyako is een.. mermaid" zei ze zachtjes. Mizuki en Shin knikte. Tsubasa keek naar Hikari. Ze had haar handen tegen haar gezicht geslagen en keek met grote ogen naar wat zich in de lucht afspeelde. "Arigatou" waren Aqua Regina-sama's laatste woorden. Toen verdween ze weer in het licht. De mermaids en ik kwamen zachtjes in het water en kregen onze echte vorm terug, onze mermaid vorm. Ik keek naar het strand. Verdomme. Nu wisten ze het. Ik zwom met Rina en Seira naar het strand.

http://www.youtube.com/watch?v=4cjdWVbZEWE
Dit is hét liedje ^^

Hikari (POST #200!!!)

Met een ruk draaide ik me om. Een serie lichtflitsen boven de zee volgden elkaar in hoog tempo op. Tsubasa riep iets, maar ik kon het niet verstaan. Na een laatste lichtflits viel er een gedaante met hoge snelheid in het water. Ik sperde mijn ogen open toen ik haar voeten onder water zag verdwijnen. Was dat...? "Miyako!" gilde Tsubasa, mijn gedachten verwoordend. Ik hapte naar adem. Een mengeling van blijdschap en angst trok door me heen. "Ze leeft nog..." mompelde ik zachtjes. "Shit!" hoorde ik iemand roepen. Ik draaide me om. Het was Kuze-san. Zonder enige aarzeling trok hij de knopen van zijn bloes kapot, gooide hem van zich af en rende de zee in. "Shuichi!" riep Mizuki. "Wacht!" Kuze-san keek over zijn schouder en glimlachte even. Mizuki slikte toen Kuze-san's zwartharige achterhoofd in de golven verdween. "Moeten we hem gaan helpen?" vroeg Shin aarzelend. Mizuki schudde zijn hoofd. "Hij kan goed zwemmen." Ik haalde diep adem. Het liefst was ik ook de zee ingerend, maar ik wilde niet iedereen weer bezorgd maken. Ik wist ook wel dat Kuze-san dit beter kon doen dan ik. Een klein glimlachje kroop over mijn gezicht. Het maakte ook niet uit. Miyako gilde toen ze in het water viel, dat betekende dat ze nog leefde. Ongeduldig wachtten we af. Het leek een eeuwigheid totat Kuze-san weer zichtbaar werd. Hij zwom langzaam en zwaaide met zijn arm toen hij ons zag. Met zijn linkerarm hield hij een bruinharige gedaante boven water. Mijn hart sloeg een slag over en mijn ogen schoten vol. "Ik ga helpen!" riep Shin, en hij trok zijn shirt over zijn hoofd en rende naar het water. Even later kwamen met z'n drieën het strand weer op. Miyako's kleine, tengere lichaam lag roerloos in Kuze-san's armen. Voorzichtig legde hij haar op het strand. Ik knipperde met mijn ogen, maar de tranen gingen niet weg. Haastig rende ik naar Miyako toe en liet me op mijn knieën vallen in het natte zand. "Is ze..." piepte ik. Kuze-san fronste en legde twee vingers in haar hals. "Ze leeft nog." zei hij zakelijk. "Maar ze is ijskoud." Hij boog zich over Miyako's gezicht en kneep haar neus dicht. Ik sloeg mijn handen voor mijn gezicht. Mizuki ging naast me in het zand zitten en pakte mijn schouders. Tsubasa stond aan de andere kant met haar voeten half in het water en keek wezenloos toe hoe Kuze-san afwisselend zijn lippen op die van Miyako drukte en met zijn handen druk uitoefende op haar borstkas.

Na wat een eeuwigheid leek kwam er eindelijk beweging in het kleine bleke lichaam. Miyako's gesloten ogen knepen samen, en ze begon krampachtig te hoesten. Ineens kwam ze half overeind en spuugde een mond vol zeewater op de grond. Toen opende ze haar ogen en keek ons verward aan. "Ara? Wat is er..."

"Miyako!" zonder haar uit te laten praten vloog ik haar om de hals. Mizuki en Tsubasa volgden mijn voorbeeld. Miyako giechelde zachtjes. "Mooh, jongens..." Ik barstte in lachen uit maar tegelijkertijd stroomden de tranen over mijn wangen. Miyako's huid voelde angstaanjagend koud, en haar lichaam trilde nog. Toen ze weer begon te hoesten liet ik haar abrupt los. "Geef haar wat ruimte." zei Kuze-san snel. "Daijoubu?" vroeg Tsubasa bezorgd. Miyako knikte en liet haar blik over de groep glijden. "Ik dacht dat je dood was, baka!" gooide ik eruit. Miyako's ogen werden groot. "Hoe kwam je daar nou weer bij!" Ik haalde mijn neus op en veegde verwoed over mijn natte wangen. "Je sprong van de cliff af! Waarom deed je dat in Godsnaam?" Miyako keek me verward aan. "Eh? Hoe weet jij...?" Ik stopte abrupt met mijn gezicht droog maken. "Dus het is waar? Je bent echt gesprongen?" Ik kreeg het gevoel alsof mijn keel werd dichtgeknepen. Miyako gaf nog steeds geen antwoord. "Takuto vertelde het ons." zei Mizuki zachtjes. "Hij heeft je gezien." Ik schudde ongelovig mijn hoofd. "Waarom? Waarom heb je het gedaan?" Miyako zweeg en wendde haar blik af. "Wilde je... Wilde je je leven beëindigen?" voegde ik er voorzichtig aan toe. "Natuurlijk niet!" riep Miyako fel. "Ik hou van mijn leven met jullie! Dat zou ik nooit doen!" "Maar waarom deed je het dan wel?" vroeg ik zachtjes. Mijn stem trilde. "Het had je dood kunnen zijn..."

(Zo dat is wel climax genoeg voor een 200ste post toch? En ik heb je in een pinch geschreven. >8D Zie je hier maar eens uit te krijgen mwuhahahaa. x'D)

Edit: Zie ik nu ineens; het is niet alleen de 200ste post, maar ook nog eens Hikari's 100ste appearance! =D